PRAWO HANDLOWE
Paweł Popardowski
str. 5
Witold Jurcewicz
str. 17
Jerzy P. Naworski
str. 31
Aleksandra Machowska
str. 51
Arkadiusz Sadza
str. 62
Bartłomiej Ostrzechowski
str. 68
WŁASNOŚĆ INTELEKTUALNA
Anna Karolak
str. 77
OCHRONA KONKURENCJI
Grzegorz Materna
str. 83
PODATKI
Stanisław Bogucki, Marcin Romanowicz
str. 91
Maciej Wojtuń
str. 99
Ewa Prejs
str. 106
Paweł Borszowski
str. 114
Rafał Bernat
str. 119
Grzegorz Borkowski
str. 126
Table of Contents & Abstracts
str. 134
Paweł Popardowski
Spółki kapitałowe w orzecznictwie Sądu Najwyższego pierwszego półrocza 2015 r.
Niniejszy przegląd orzecznictwa zostanie poświęcony analizie judykatury Sądu Najwyższego (dalej jako SN) z pierwszego półrocza 2015 r. związanej merytorycznie z problematyką spółek kapitałowych. Orzeczenia ujęte w przedstawionym przeglądzie dotyczą zróżnicowanych zagadnień interpretacyjnych ujawniających się na tle regulacji art. 151-300 (spółka z o.o.) oraz art. 301409 (spółka akcyjna) ustawy z 15.09.2000 r. - Kodeks spółek handlowych, w tym m.in. kwestii: przedawnienia roszczenia wspólnika w spółce z o.o. o wypłatę dywidendy, dopuszczalności dokonywania wypłat z majątku spółki z o.o. na rzecz wspólników w okresie likwidacji, formy uchwały podejmowanej przez jedynego wspólnika w spółce z o.o., uzupełnienia porządku obrad walnego zgromadzenia akcjonariuszy.
Początek strony
Witold Jurcewicz
O możliwości ustanowienia prokury niewłaściwej w spółce kapitałowej
Uchwała Sądu Najwyższego (dalej jako SN) została podjęta na wniosek Pierwszego Prezesa SN, który wniósł o rozstrzygnięcie rozbieżności w wykładni prawa na tle niejednolitej praktyki stosowanej przez sądy w odniesieniu do rejestracji jednoosobowej prokury jako tzw. prokury niewłaściwej, tj. prokury umocowującej prokurenta do reprezentacji spółki, ale nie samodzielnie, lecz tylko łącznie z członkiem zarządu spółki.
Uchwała składu 7 sędziów SN z 30.01.2015 r. (III CZP 34/14)
Niedopuszczalny jest wpis do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym jednego prokurenta z zastrzeżeniem, że może on działać tylko łącznie z członkiem zarządu.
Początek strony
Jerzy P. Naworski
Status prawny rolnika w procesie cywilnym z przedsiębiorcą
Przedmiotem opracowania jest przedstawienie i ocena orzecznictwa Sądu Najwyższego (dalej jako SN) na temat charakteru sprawy między rolnikiem i przedsiębiorcą. Dobrą do tego okazję stwarza uchwała SN uznająca sprawę cywilną między rolnikiem i przedsiębiorcą o roszczenie wynikające z umowy kontraktacji za sprawę gospodarczą. W glosie do uchwały zostały poruszone także zagadnienia dotyczące statusu rolnika indywidualnego oraz instytucji pytań prawnych uregulowane w art. 390 kodeksu postępowania cywilnego.
Uchwała SN z 26.02.2015 r. (III CZP 108/14)
Sprawa z powództwa producenta rolnego - rolnika prowadzącego działalność wytwórczą w zakresie produkcji zwierzęcej - przeciwko przedsiębiorcy o roszczenie wynikające z umowy kontraktacji jest sprawą gospodarczą.
Początek strony
Aleksandra Machowska
Nowe spojrzenie na przesłanki otwarcia wtórnego postępowania upadłościowego
Tematem glosy jest wyrok Trybunału Sprawiedliwości (dalej jako TS) z 4.09.2014 r. w sprawie C-327/13, Burgo Group. Orzeczenie to, interpretujące rozporządzenie Rady (WE) nr 1346/2000 z 29.05.2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego, jest bardzo istotne dla praktyki transgranicznych postępowań upadłościowych. Rzuca ono nowe spojrzenie w szczególności na pojęcie wierzyciela zagranicznego, jak i, w dosyć kontrowersyjny sposób, na pojęcie oddziału.
Wyrok TS z 4.09.2014 r. w sprawie C-327/13, Burgo Group
1. Artykuł 3 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1346/2000 z 29.05.2000 r. w sprawie postępowania upadłościowego należy interpretować w ten sposób, że w ramach postawienia spółki w stan likwidacji w innym państwie członkowskim aniżeli państwo, w którym ma ona swoją siedzibę, spółka ta może być również przedmiotem wtórnego postępowania upadłościowego w innym państwie członkowskim, w którym ma ona swoją siedzibę i w którym ma osobowość prawną.
2. Artykuł 29 lit. b rozporządzenia nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że kwestię kręgu osób lub organów uprawnionych do złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego należy oceniać w oparciu o prawo państwa członkowskiego, na którego terytorium wnosi się o wszczęcie tego postępowania. Prawo do złożenia wniosku o wszczęcie wtórnego postępowania upadłościowego nie może jednak być ograniczone do samych tylko wierzycieli mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim, na terytorium którego znajduje się odpowiedni oddział dłużnika lub których wierzytelność powstała w związku z działalnością tego oddziału.
3. Rozporządzenie nr 1346/2000 należy interpretować w ten sposób, że gdy główne postępowanie upadłościowe jest postępowaniem likwidacyjnym, uwzględnienie kryteriów celowości przez sąd, do którego wniesiono o wszczęcie postępowania wtórnego, należy do zakresu prawa krajowego państwa członkowskiego, na którego terytorium wnosi się o wszczęcie tego postępowania. Określając warunki wszczęcia tego postępowania, państwa członkowskie mają jednakże obowiązek poszanowania prawa Unii, a w szczególności jego ogólnych zasad oraz przepisów rozporządzenia nr 1346/2000.
Początek strony
Grzegorz Pobożniak
Wokół problematyki zaskarżania uchwał połączeniowych
Glosowany wyrok Sądu Najwyższego (dalej jako SN) porusza trzy istotne dla problematyki zaskarżania uchwał połączeniowych spółek kapitałowych kwestie, a mianowicie: 1) jakie jest właściwe znaczenie zakazu opierania powództwa o ustalenie nieważności uchwały połączeniowej lub jej uchylenie o zarzuty dotyczące parytetu wymiany udziałów lub akcji (art. 509 § 3 kodeksu spółek handlowych)?; 2) czy naruszenie przepisów kodeksu spółek handlowych zaistniałe w toku procedury połączeniowej, poprzedzające podjęcie uchwały połączeniowej, może stanowić podstawę do zakwestionowania uchwały połączeniowej?; 3) czy ograniczenie czasowe określone w art. 497 § 2 k.s.h., zakazujące uchylenia połączenia po upływie 6 miesięcy od dnia jego zarejestrowania, należy odnosić tylko do kompetencji sądu rejestrowego działającego z urzędu, czy też powinno być ono rozumiane jako obejmujące również zakaz stwierdzenia nieważności lub uchylenia uchwały połączeniowej po tym terminie?
Wyrok Sądu Najwyższego z 7.12.2013 r. (II CSK 77/12)
1. Uchwała o połączeniu spółek nie może zostać uchylona, gdy minie 6 miesięcy od wpisu połączenia do rejestru przedsiębiorców w Krajowym Rejestrze Sądowym.
2. Skoro art. 509 § 3 k.s.h. wyraźnie stanowi, że uchwała walnego zgromadzenia w sprawie połączenia spółek nie podlega zaskarżeniu ze względu na zastrzeżenia dotyczące wyłącznie stosunku wymiany akcji, tym samym wykluczone jest podważanie takiej uchwały tylko z tego względu, że naruszono przepisy proceduralne, które miały służyć ustaleniu, czy parytet wymiany jest prawidłowy.
3. Przepis art. 509 § 3 k.s.h. zawiera ważną wskazówkę dla wykładni przepisów o połączeniu. Jeżeli uchwała o połączeniu jest sprzeczna z przepisami, które mają zapewnić tylko prawidłowe ustalenie parytetu wymiany akcji, ustawodawca wyraźnie chroni interes spółki przejmującej i ewentualny ogólniejszy interes społeczny. Opowiada się za utrzymaniem uchwały o połączeniu, nawet jeżeli jest ona sprzeczna z przepisami zabezpieczającymi prawidłowy parytet wymiany akcji. Nie pozbawia to jednak ochrony uzasadnionych interesów akcjonariuszy, gdyż wyraźnie ustawodawca potwierdza, że mogą oni dochodzić odszkodowania na zasadach ogólnych.
Początek strony
Arkadiusz Sadza
Odpowiedzialność rzecznika konsumentów za wynik procesu cywilnego
Kwestia odpowiedzialności rzecznika konsumentów za wynik procesu cywilnego stanowi przedmiot rozbieżnych ocen w praktyce orzeczniczej. U źródła pojawiających się na tym tle wątpliwości leży syntetyczne określenie pozycji procesowej rzecznika, wyrażające się w nakazie odpowiedniego stosowania do niego unormowań dotyczących prokuratora (art. 634 kodeksu postępowania cywilnego). Ustawodawca odsyła bowiem w tej mierze do art. 106 k.p.c., regulującego zagadnienie zwrotu kosztów procesu prowadzonego z udziałem prokuratora, którego interpretacja jest wyjątkowo sporna. Niejednoznaczne brzmienie tego przepisu prowadzi więc do powstawania poważnych problemów praktycznych, wyłaniających się nie tylko w postępowaniach toczących się z udziałem prokuratora, lecz również - z mocy art. 634 k.p.c. - w procesach prowadzonych przez rzecznika konsumentów. Glosowane postanowienie, stanowiące pierwszą publikowaną wypowiedź SN w przedmiocie odpowiedzialności rzecznika konsumentów za wynik procesu, zasługuje zatem na szczególną uwagę. Wszystkie bowiem, stosunkowo nieliczne orzeczenia podejmujące problematykę pozycji procesowej rzecznika konsumentów, mają niebagatelne znaczenie dla kształtowania się w tym zakresie praktyki sądowej. Wymowa tego postanowienia jest jednak znacząca również z tego powodu, że dotyka ono kwestii wykładni przepisu art. 106 k.p.c., odpowiednio stosowanego nie tylko w przypadku udziału w procesie cywilnym rzecznika konsumentów, lecz też Rzecznika Praw Obywatelskich (art. 14 pkt 4 ustawy z 15.07.1987 r. o Rzeczniku Praw Obywatelskich), inspektora pracy (art. 632 k.p.c.) czy organizacji pozarządowej (art. 62 § 1 k.p.c.).
Postanowienie SN z 17.04.2013 r. (V CZ 124/12)
Przegrywający sprawę rzecznik konsumentów, który wytaczając powództwo nie działał na rzecz konsumenta, jest zobowiązany do zwrotu kosztów procesu wygrywającemu (art. 98 § 1 k.p.c.)
Początek strony
Bartłomiej Ostrzechowski
Czy port lotniczy stanowi przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody?
Glosowane orzeczenie wpisuje się w obserwowany w ostatnich latach w judykaturze trend do uznawania lotnisk - zarówno cywilnych, jak i wojskowych - za przedsiębiorstwa (zakłady) wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody w rozumieniu art. 435 § 1 kodeksu cywilnego. W przeciwieństwie jednak do dotychczasowych orzeczeń - dotyczących szkód spowodowanych hałasem wytwarzanym przez startujące i lądujące samoloty - przedmiotowy wyrok zapadł na tle wręcz książkowego stanu faktycznego. Pozwala to w pełni skoncentrować się na kwestii zakresu odpowiedzialności z art. 435 k.c. i związanych z tym problemów. Należy bowiem stwierdzić, że analizowane rozstrzygnięcie kłóci się z ogólnymi kryteriami oceny charakteru przedsiębiorstwa (zakładu) tradycyjnie przyjmowanymi na gruncie tego przepisu.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 29.07.2014 r. (VI ACa 1849/13)
Zgodnie z art. 435 k.c. prowadzący we własnym imieniu przedsiębiorstwo wprawiane w ruch za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie i na mieniu, jeżeli istnieje adekwatny związek przyczynowy pomiędzy powstałą szkodą a ruchem przedsiębiorstwa. Nie jest przy tym konieczne, aby szkodę spowodowało konkretne urządzenie wprawiane w ruch siłami przyrody. Pojęcie ruchu przedsiębiorstwa odnosi się bowiem do funkcjonowania przedsiębiorstwa jako całości, a nie zaś do ruchu konkretnych jego elementów (urządzeń). Wystarczy więc, aby istniał adekwatny związek przyczynowy między funkcjonowaniem przedsiębiorstwa jako całości a powstałą szkodą. Nie musi natomiast występować bezpośrednia zależność pomiędzy użyciem sił przyrody a szkodą, która nastąpiła. Przy takim ujęciu podzielić należy ocenę sądu I instancji, że szkoda na osobie poszkodowanego i w jego mieniu pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z ruchem przedsiębiorstwa. W tych kategoriach bowiem ujmować należy zdarzenie polegające na poślizgnięciu się pasażera na płycie lotniska w drodze do samolotu.
Początek strony
Anna Karolak
Ochrona projektów branżowych na tle ustawy prawnoautorskiej
Przedmiotowa glosa koncentruje się wokół zagadnienia prawnoautorskiej ochrony projektów branżowych. Przykładowy katalog utworów zawarty w art. 1 ust. 2 ustawy z 4.02.1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie wymienia projektów branżowych. Ustalenie, czy projekt branżowy ma charakter twórczy czy nie, należy do sfery ustaleń faktycznych i każdy spór o przyznanie projektowi branżowemu statusu utworu w rozumieniu art. 1 ust. 1 p.a.p.p. należy rozpatrywać odrębnie. Niewątpliwie analizowany wyrok może pomóc przy badaniu, czy dany wytwór spełnia przesłanki chronionego utworu, gdyż przeciwstawia pracę o charakterze twórczym z pracą o charakterze technicznym - szablonowym.
Wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 25.09.2014 r. (I ACa 574/14)
Utwór powinien stanowić rezultat działalności kreacyjnej, prowadząc do powstania subiektywnie nowego wytworu intelektu. Tę cechę utworu określa się niekiedy mianem oryginalności. Z tego względu nie można zakwalifikować jako utworu efektu działalności wyłącznie rutynowej, szablonowej, zdeterminowanej (przez przeznaczenie, materiał, wiążące schematy), pozbawiającej twórcę swobody dokonywania wyborów. Podkreślić jednocześnie trzeba, że sam przejaw działalności twórczej nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego, albowiem konieczne jest, aby wytwór charakteryzował się także indywidualnością. Oznacza to, że samodzielnie wytworzone produkty intelektualne można uznać za utwór, jeżeli wykazują dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.
Początek strony
Grzegorz Materna
Standard dowodu w sprawach ograniczających konkurencję uzgodnień między przedsiębiorcami
Postanowienie Sądu Najwyższego (dalej jako SN) porusza kluczową dla praktyki stosowania prawa ochrony konkurencji kwestię standardu dowodu w sprawach ograniczających konkurencję uzgodnień między przedsiębiorcami. Orzeczenie SN potwierdza, że naruszenia takie mogą być wykazywane na podstawie dowodów pośrednich, co ma znaczenie wobec trudności w wykrywaniu najcięższych, na ogół utajnionych, naruszeń reguł konkurencji. Wymagany w takich przypadkach standard dowodu obejmuje jednak nie tylko wykazanie zbieżności rynkowych zachowań przedsiębiorców, lecz także jakichkolwiek bezpośrednich lub pośrednich kontaktów, dzięki którym przedsiębiorcy mogliby wpływać na rynek lub ujawniać konkurentom swoje przyszłe zachowania.
Postanowienie SN z 28.01.2015 r. (III SK 39/14)
Do uznania zachowania konkurentów na rynku za uzgodnioną praktykę konieczne jest nie tylko wykazanie zbieżności ich zachowań rynkowych, ale także jakichkolwiek bezpośrednich lub pośrednich kontaktów, dzięki którym mogliby wpływać na rynek lub ujawniać konkurentom, w jaki sposób zamierzają zachować się w przyszłości. Dlatego sama zbieżność daty i wysokości podwyżki (...) nie mogłaby prowadzić do skutecznego zarzucenia (...) naruszenia (zakazu porozumień ograniczających konkurencję - dop. G.M.).
Początek strony
Stanisław Bogucki, Marcin Romanowicz
Wyłączenie w podatku od czynności cywilnoprawnych czynności w sprawach podlegających przepisom o gospodarce nieruchomościami
Czynności cywilnoprawne w sprawach podlegających "przepisom o gospodarce nieruchomościami", tzn. czynności prawne, których podstawą materialnoprawną są przepisy powyższego typu, są wyłączone od opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 2 pkt 1 lit. g ustawy z 9.09.2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych. W orzecznictwie wojewódzkich sądów administracyjnych wystąpiła rozbieżność interpretacyjna dotycząca wyrażenia "przepisy o gospodarce nieruchomościami": pierwsze stanowisko głosi, że wyrażenie to oznacza jedynie przepisy ustawy z 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami, drugie natomiast, że przepisy o gospodarce nieruchomościami, o których mowa w art. 2 pkt 1 lit. g u.p.c.c., są zawarte nie tylko w ustawie o gospodarce nieruchomościami, lecz także w innych aktach normatywnych. Analiza orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej jako NSA) pozwala na wskazanie prawidłowej wykładni wyrażenia "przepisy o gospodarce nieruchomościami" i usunięcie powyższej rozbieżności orzeczniczej.
Początek strony
Maciej Wojtuń
Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego w 2015 r.
W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjny (dalej jako NSA) wzrosła w ostatnich latach rola spraw z zakresu międzynarodowego prawa podatkowego. Sytuację tę można tłumaczyć coraz szerszym stosowaniem przez podatników instrumentów optymalizacji podatkowej przy wykorzystaniu przepisów międzynarodowego prawa podatkowego. W 2015 r. NSA rozstrzygnął bezprecedensową liczbę spraw dotyczących stosowania i wykładni przepisów umów międzynarodowych w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Początek strony
Ewa Prejs
Odpowiedzialność cywilnoprawna małżonka podatnika względem osoby trzeciej, która poniosła odpowiedzialność za jego zobowiązanie podatkowe
W komentowanym wyroku Sądu Najwyższego (dalej jako SN) poruszono istotne zagadnienie prawne dotyczące odpowiedzialności cywilnoprawnej małżonka podatnika za zobowiązania podatkowe powstałe w trakcie trwania związku małżeńskiego, w którym panował ustrój małżeńskiej wspólności ustawowej, oraz wpływu na zakres tej odpowiedzialności faktu zapłaty podatku obciążającego podatnika przez osobę trzecią w rozumieniu przepisów prawa podatkowego. Wyrok ten, choć - co do zasady - wydaje się słuszny, zawiera jednak wiele tez, które budzą istotne wątpliwości, co skłania do bliższych rozważań nad podjętym w nim zagadnieniem prawnym.
Wyrok SN z 7.03.2013 r. (IV CSK 442/12)
Nabywca przedsiębiorstwa podatnika po zapłaceniu jego należności podatkowych nie nabywa roszczenia na podstawie art. 405 kodeksu cywilnego wobec małżonka tego podatnika, jeżeli wobec tego małżonka nie wydano decyzji podatkowej o jego solidarnej odpowiedzialności z podatnikiem (art. 111 § 1 i § 3 ustawy z 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa).
Początek strony
Paweł Borszowski
Zakres elastyczności w zwolnieniu z podatku od nieruchomości - grunty zajęte pod budowle infrastruktury kolejowej
W wielu regulacjach dotyczących podatku od nieruchomości ustawodawca wykorzystuje określenia nieostre. W przypadku wykorzystania takich określeń w konstrukcji zwolnień od podatku może się pojawić problem właściwego ustalenia zakresu tego zwolnienia jako konsekwencji wykreowanej elastyczności przepisów prawa podatkowego. Niniejsza glosa dotyczy jednego ze zwolnień ustawowych z podatku od nieruchomości, gdzie ustawodawca użył określenia nieostrego, co może w praktyce spowodować istotne wątpliwości interpretacyjne.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 15.04.2014 r. (I SA/Gl 1661/13)
Językowa wykładania przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie oznacza, że zwolnienie dotyczy wyłącznie gruntu znajdującego się poniżej budowli, ale również pozwala na wniosek, że obejmuje ono grunty zlokalizowane w pobliżu budowli, wypełnione, czy zapełnione przez budowle ziemne, ewentualnie przez budowle umieszczone w gruncie, jak różnorakie linie kablowe.
Początek strony
Rafał Bernat
Obniżona stawka VAT od sprzętu medycznego, sprzętu pomocniczego oraz produktów farmaceutycznych
W glosowanym wyroku Trybunał Sprawiedliwości (dalej jako TS) opowiada się za zawężającą wykładnią przepisów unijnych pozwalających na stosowanie stawki obniżonej wobec niektórych wyrobów (sprzętów) medycznych, sprzętu pomocniczego i produktów farmaceutycznych. Zdaniem TS o kwalifikacji produktu farmaceutycznego nie świadczy zastosowanie przez konsumentów lecz skład chemiczny produktu. W wyroku omawiana jest także możliwość pominięcia stosowania stawki podstawowej ze względów społecznie uzasadnionych. W glosie przedstawiono analizę możliwości stosowania obniżonej stawki do dostawy towarów w kontekście wykładni sądowej obowiązującej i uchylonej dyrektywy dotyczącej wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Komisja Europejska (dalej jako Komisja) w skardze nie podniosła konkretnych dowodów na to, że stawki obniżone na wymienione produkty i wyroby zagrażają uczciwej konkurencji pomiędzy dostawcami towarów. Trybunał Sprawiedliwości w sposób prostolinijny przyjął stanowisko skarżącej dotyczące nieprawidłowej treści wybranych pozycji załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług. Ustalany w sposób ogólny przez Unię Europejską katalog towarów, których dostawa jest objęta stawką obniżoną, należy modyfi kować (uszczegóławiać) na poziomie państwie członkowskiego.
Wyrok TS z 4.06.2015 r. w sprawie C-678/13, Komisja Europejska przeciwko Rzeczypospolitej Polskiej
Stosując obniżoną stawkę podatku od wartości dodanej do dostaw:
sprzętu medycznego, sprzętu pomocniczego oraz pozostałych urządzeń, które nie są przeznaczone wyłącznie do użytku osobistego przez osoby niepełnosprawne lub które nie są zwykle przeznaczone do łagodzenia skutków lub leczenia niepełnosprawności, a także
produktów, które nie są produktami farmaceutycznymi zwykle stosowanymi dla ochrony zdrowia, zapobiegania chorobom oraz do celów medycznych i weterynaryjnych lub produktami używanymi do celów antykoncepcyjnych oraz higieny osobistej,
wymienionych w pozycjach 82, 92 i 103 w załączniku nr 3 do ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 9698 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w związku z załącznikiem III do tej dyrektywy.
Początek strony
Grzegorz Borkowski
Opodatkowane odszkodowanie
Czy spółka akcyjna miała obowiązek zapłacić podatek od zasądzonego na jej rzecz od Skarbu Państwa odszkodowania za utratę wartości posiadanych aktywów (akcji), spowodowaną bezprawnym działaniem organu podatkowego? Tę interesującą i wysoce kontrowersyjną kwestię rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako NSA) w przedstawionej niżej sprawie.
Wyrok NSA z 9.04.2015 r. (II FSK 732/13)
Kwota wypłaconego na podstawie prawomocnego wyroku sądowego odszkodowania za utratę wartości posiadanych akcji stanowi przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Początek strony
