Abolicja podatkowa

Abolicja podatkowa jest powszechnym ustawowym aktem łaski, który dotyczy sfery podatkowej, polegającym na zakazie wszczęcia postępowania karnego lub nakazie umorzenia go. Przepisy  o abolicji umieszczane są w ustawach o amnestii.

Idea abolicji podatkowej

Ideą abolicji podatkowej było umorzenie podatnikom zatajonych należności podatkowych, pod warunkiem przyznania się i dokonania wpłaty części ujawnionych oszustw podatkowych. Autorem ustawy był Grzegorz W. Kołodko, który w 2002 roku rozpoczął działania, których celem było szybkie i skuteczne opanowania kryzysu finansów publicznych. Ustawa o abolicji podatkowej miała pomóc wyjść przedsiębiorcom z pogłębiającej się szarej strefy podatkowej. Zachętę dla dłużników podatkowych miało stanowić rozwiązanie, zgodnie z którym ujawnione dochody byłyby opodatkowane w wartości 7,5% od wartości niezapłaconych budżetowi należności. Projekt przyjął formę ustawy, którą przyjął Sejm, zmieniając jednak stawkę podatkową dla ujawnionych dochodów z 7% na 12%.

W związku z występującymi wątpliwościami, ustawa została skierowana do Trybunału Konstytucyjnego, który orzekł jej niezgodność z ustawą zasadniczą. Projekt ten naruszał zasadę równości obywateli wobec prawa. Trybunał uznał, że obywatele, którzy płacili podatki zgodnie z literą prawa nie mogą być traktowani inaczej (to znaczy gorzej) niż grupa naruszająca przepisy podatkowe.