Art. 233 kk

Przestępstwa przeciwko wymiarowi sprawiedliwości (art. 233)

Wymiar sprawiedliwości wymaga, aby osoby składające zeznania podawały prawdziwe informacje, ponieważ w ten sposób łatwiej ustalić rzeczywisty przebieg zdarzeń. Dlatego też, składanie fałszywych zeznań unormowane jest w art. 233 kk i grozi za nie nawet 3 lata pozbawienia wolności. Nie zawsze jednak podanie nieprawdy jest krzywoprzysięstwem. Warunki, jakie muszą zostać spełnione, by fałszywe zeznania nazwać przestępstwem, opisuje artykuł 233 Kodeksu Karnego.

Po pierwsze takie przeniewierstwo to nie tylko składanie nieprawdy, ale też zatajenie prawdy. Po drugie mowa wyłącznie o ukryciu informacji, mogących służyć, jako dowód w postępowaniu.  Po trzecie, konieczne jest spełnienie wymogu: uprzedzenie zeznającego o tym, że mówienie nieprawdy jest karalne i złożenie przez niego oświadczenia pod przysięgą. Gdy takiego pouczenia zabraknie lub świadek nie złoży przyrzeczenia, nie można pociągnąć go do odpowiedzialności karnej. Po czwarte, skutków opisanych w art. 233 kk nie odczuje osoba, która może odmówić składania zeznań lub odpowiedzi na pytania, ale nie zdaje sobie z tego sprawy i zeznaje nieprawdę z obawy przed konsekwencjami.

Ponadto, w niektórych przypadkach krzywoprzysięzcy przysługuje nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet jej umorzenie. Sąd może to uczynić, gdy stwierdzi, że podane nieprawdziwe informacje dotyczą okoliczności, które nie mają wpływu na rozstrzygnięcie sprawy lub gdy osoba sprostuje swoje zeznanie.

Więcej informacji o krzywoprzysięstwie znajduje się w ofercie Profinfo.pl: książki o art. 233 kk.