Prawa do fonogramów i wideogramów

Fonogram zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych  jest jednym z dóbr chronionych. Definicją fonogramu jest pierwsze utrwalenie warstwy dźwiękowej wykonania utworu.

Z fonogramem związane jest prawo wyłączne do rozporządzania i korzystania z niego. W przypadku fonogramu przysługuje ono producentowi.

Pierwsze utrwalenie sekwencji ruchomych obrazów, z dźwiękiem lub bez nazywa się wideogramem.  

Wyłączne prawo jakie przysługuje producentowi do rozporządzania i korzystania z fonogramu lub wideogramu mieści się w zakresie:

1. zwielokrotniania określoną techniką;
2. wprowadzenia do obrotu;
3. najmu oraz użyczania egzemplarzy;
4. publicznego udostępniania fonogramu lub wideogramu;

W myśl polskiego prawa producentem fonogramu jest osoba, pod której nazwiskiem lub firmą fonogram został po raz pierwszy sporządzony. Pojęcie „sporządzony” oznacza cały proces organizacyjny, techniczny oraz finansowy, bez którego do utrwalenia dźwięków by nie doszło. Ustawodawca w tym procesie widzi wkład intelektualny  a nie tylko materialny producenta.

Z upływem pięćdziesięciu lat, następujących po roku, w którym fonogram lub wideogram został sporządzony wygasa prawo do korzystania i rozporządzania nimi.