Domniemanie niewinności

Dopóki wina oskarżonego nie zostanie udowodniona zgodnie z zasadami prawa i nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem skazującym, zgodnie z zasadą domniemania niewinności, oskarżonego uważa się za niewinnego.
Z kolei wątpliwości, których nie można rozstrzygnąć, osądza się na korzyść oskarżonego.

W myśl zasady domniemania niewinności, ciężar dowodu w procesie karnym spoczywa na oskarżycielu. Zadaniem oskarżyciela jest przekonać sąd, że oskarżony jest winny popełnienia zarzucanego mu czynu. Podczas badania winy oskarżonego ważny jest niezależnie od obciążającego go materiału dowodowego oraz subiektywnego przekonania o winie.

Znaczenie zasady domniemania niewinności rozciąga się na całe społeczeństwo, a zatem na wszystkie organy władzy pozasądowej, czyli organy administracji państwowej i samorządowej, pracodawców, prasę, organizacje społeczne i nawet wszystkie osoby fizyczne. Każdy obywatel ma obowiązek powstrzymywania się z podejmowaniem niekorzystnych kroków wobec oskarżonego, zanim wina zostanie mu udowodniona.

Zasada domniemania niewinności jest jedną z najbardziej istotnych zasad polskiego postępowania karnego.