Czyn ciągły

Czyn ciągły to rodzaj przestępstwa popełnionego na „raty". Stanowią go dwa lub więcej zachowań, podjętych w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru. Sprawca planuje wszystkie zachowania składające się na czyn ciągły już w momencie realizacji pierwszego z nich. O ciągłości zachowania możemy mówić wtedy, kiedy po pierwszym z zachowań możemy przypisać co najmniej usiłowanie popełnienia całego czynu zabronionego o charakterze ciągłym. Tożsamość pokrzywdzonego jest warunkiem uznania wielości zachowań za jeden czyn zabroniony.

Warunki do zajścia jednego czynu zabronionego:

1. dwa lub więcej zachowań,
2. podjęte w krótkich odstępach czasu,
3. wykonane z góry powziętym zamiarem.

Co najmniej dwa zachowania podjęte w krótkich odstępach czasu stanowią czyn ciągły. Krótkie odstępy czasu oznaczają kilka minut do maksimum kilku lub kilkunastu dni. Wyjątkowe okoliczności dopuszczają nawet kilkumiesięczne przerwy pomiędzy poszczególnymi zachowaniami.

Zachowania te powinny być jednorodne. Oznacza to, że można łączyć w jeden czyn ciągły wykroczenia kradzieży z występkami kradzieży zwykłej, jednak już nie z występkami kradzieży z włamaniem.