Edukacja w języku ojczystym jest najważniejszym warunkiem kształtowania się i rozwoju każdego narodu. Problem ten jest szczególnie istotny dla wspólnoty, która znalazła się w sytuacji mniejszości narodowej. Taki jest los Polaków na ziemiach białoruskich. Tom stanowi niezwykle cenne opracowanie dotyczące sytuacji oświaty polskiej na Białorusi od II połowy XIX wieku do dnia dzisiejszego. Należy podkreślić, że cały tom i poszczególne teksty mają oryginalny charakter. Całe opracowanie wprowadza do obiegu naukowego nowe pytania badawcze i informacje poszerzające wiedzę o sytuacji Polaków na ziemiach białoruskich, litewskich i ukraińskich od II połowy XIX wieku do czasów współczesnych. (Z recenzji profesorów Instytutu historii PAN: prof. dr. hab. Aliaksandra Smalianchuka i prof. dr. hab. Tadeusza Epsztejna)Tom stanowi niezwykle cenne opracowanie dotyczące sytuacji oświaty polskiej na Białorusi od II poł. XIX wieku do dnia dzisiejszego. Należy podkreślić, że cały tom i poszczególne teksty mają oryginalny charakter. Całe opracowanie wprowadza do obiegu naukowego nowe pytania badawcze i informacje poszerzające naszą wiedzę o sytuacji Polaków na ziemiach białoruskich, litewskich i ukraińskich do II poł. XIX wieku do czasów współczesnych. (Prof. dr hab. Tadeusz Epsztein, historyk, Instytut Historii PAN, Warszawa)Pragnę wyrazić słowa uznania dla niezwykłej konsekwencji, z którą Studium Europy Wschodniej organizuje konferencje i publikuje jej owoce. W wyniku powstało już siedem tomów publikacji o dziejach polskości na Białorusi, zwłaszcza w XX wieku. Jako badacz dziejów polskich Kresów-zarówno południowo-wschodnich jak i północno-wschodnich-wysoko cenię tę inicjatywę dotyczącą ziem białoruskich. Szczególnie cenne są artykuły mówiące o XXI wieku na ziemiach białoruskich. To jest bardzo zły czas polskości na Białorusi… (Prof. dr hab. Stanisław Sławomir Nicieja, historyk, Uniwersytet Opolski)Tom został poświęcony problematyce niezwykle ważnej dla każdej mniejszości narodowej, możliwości nauki w języku ojczystym. Znakiem niewesołych czasów jest to, że książkę otwierać będą artykuły dotyczące represji i rugowania polskości z oświaty w II poł. XIX wieku, a zamykać będą studia dotyczące skutków podobnej polityki, tyle że realizowanej w 3. dekadzie XXI wieku. Już samo to zestawienie bardzo wiele mówi o warunkach egzystencji Polaków na tym obszarze w ciągu ostatnich ponad 150 lat. (Dr hab., prof. UWr Małgorzata Ruchniewicz, historyczka, Uniwersytet Wrocławski)Wiadomo, że edukacja w języku ojczystym jest najważniejszym warunkiem kształtowania się i rozwoju każdego narodu. Problem ten jest szczególnie istotny dla wspólnoty, która znalazła się w sytuacji mniejszości narodowej. (Dr hab., prof. IS PAN, prof. wizyt. UW Aliaksander Smalianchuk, historyk, Instytut Slawistyki PAN/SEW UW, Grodno/Warszawa)Dr hab. Tadeusz Gawin – historyk, profesor wizytujący UW, polski działacz społeczny na Białorusi. Ukończył Wyższą Wojskową Szkołę Łączności w Orle i Akademię Łączności w Leningradzie. Pracował na stanowiskach dowódczych i sztabowych w wojskach pogranicznych ZSRS w Zabajkalskim, Pacyficznym i Zachodnim Okręgu Pogranicznym. W 1987 roku, w stopniu podpułkownika, zrezygnował z kariery wojskowej na rzecz zaangażowania w ruch polskiego odrodzenia narodowego w BSRS. Prezes Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego im. Adama Mickiewicza w Grodnie (1988-1990); współzałożyciel i prezes Związku Polaków na Białorusi (1990-2000). Pracownik naukowy Centrum Studiów Białoruskich przy Studium Europy Wschodniej UW. Zainteresowania badawcze: historia polskiej mniejszości narodowej oraz Kościoła katolickiego na Białorusi od 1864 roku po XXI wiek. Autor 3 monografii i kilkudziesięciu artykułów naukowych. Redaktor naukowy wydanych przez SEW UW ośmiu tomów pod tytułem "Polacy na Białorusi od Powstania Styczniowego do XXI wieku".