Na zarządzanie wiedzą można patrzeć zarówno z perspektywy makro, czyli gospodarki, jak i mikro, czyli przedsiębiorstw. Przyjęcie w książce perspektywy mikro oznaczało skoncentrowanie się na zbadaniu teoretycznych i empirycznych współzależności zachodzących między poziomem wiedzy w zakresie kreowania relacji z klientami posiadanej przez przedsiębiorstwa sektora ubezpieczeń, czyli krajowe zakłady i towarzystwa ubezpieczeń, a uzyskiwanymi przez nie wynikami finansowo-ekonomicznymi. Zarządzanie wiedzą oznacza gospodarowanie wiedzą i dotyczy procesów tworzenia wiedzy, jej kodyfikacji, porządkowania, magazynowania, odnajdowania, stosowania i transferu. Jest to szczególnie ważne w przypadku przedsiębiorstw ubezpieczeniowych, gdzie budowanie relacji z klientami wpisuje się w fundamentalną zasadę działalności ubezpieczeniowej tych podmiotów jako instytucji zaufania publicznego. Działalność ubezpieczeniowa polega na wykonywaniu czynności ubezpieczeniowych związanych z oferowaniem i udzielaniem ochrony na wypadek ryzyka wystąpienia skutków zdarzeń losowych. Aby więc ubezpieczyć jakikolwiek przedmiot, osobę, instytucję, odpowiedzialność cywilną, trzeba dysponować szeroką wiedzą o naturze przedmiotu, możliwych uwarunkowaniach i wyłączeniach ochrony ubezpieczeniowej, a także m.in. o sposobach zawarcia umowy ubezpieczeniowej, kalkulacji stopy składki, zasadach likwidacji szkód itd. Pracownicy zakładów i towarzystw ubezpieczeń, podejmując każdą z tych czynności, muszą dysponować wszechstronną wiedzą, aby "interes ubezpieczeniowy" był korzystny dla nich i klientów. W książce podjęto próbę ustalenia odpowiedzi na pytanie, czy w przypadku zakładów ubezpieczeń wzrost poziomu wiedzy w zakresie kreowania relacji z klientami powoduje: •Poprawienie ich wyników ekonomiczno-finansowych? •Wzrost efektywności działania ich wybranych wewnętrznych procesów operacyjnych? •Wzrost efektywności działania ich wybranych wewnętrznych procesów strategicznych? •Wzrost efektywności działania ich wybranych wewnętrznych procesów dotyczących kształtowania kultury organizacyjnej? •Wzrost efektywności działania ich wybranych wewnętrznych procesów dotyczących kreowania rozwiązań organizacyjnych?