Jan Dębski odegrał znaczącą rolę w polskiej polityce, szczególnie w pierwszej dekadzie niepodległości, lecz nigdy nie należał do postaci pierwszego planu. Jego długie życie przypadło na kilka epok historycznych. Ludowiec był wybitnym posłem, wicemarszałkiem sejmu. Wspomnienia spisane w latach 60. i 70. XX wieku zaczynają się narracją o życiu w podradomskiej wsi Mirzec w ostatniej dekadzie wieku XIX, a kończą opowieścią na temat organizowania polskiej oświaty na przyłączonym do kraju Dolnym Śląsku tuż po drugiej wojnie światowej. Tekst portretuje środowiska, do których autor należał: m.in. belgijską Polonię, inteligencję Radomia czasu pierwszej wojny światowej i Chełma w 1918 roku, warszawską i europejską elitę polityczną dwudziestolecia. Szczególną wartość mają informacje o pracach parlamentu w latach 1919–30. Książka ukazuje się drukiem po raz pierwszy, w opracowaniu biografa Dębskiego, Mateusza Ratyńskiego.