Współpraca międzyorganizacyjna w sektorze kreatywnym. Kontekst sztuk performatywnych
Współpraca międzyorganizacyjna w sektorze kreatywnym. Kontekst sztuk performatywnych
Opis publikacji
Sektor kreatywny w ostatnich latach dynamicznie się rozwija, a współpraca międzyorganizacyjna – chociaż ważna w tym sektorze – nie była dotychczas szerzej rozpoznana, szczególnie w sztukach performatywnych oraz takich instytucjach kultury i sztuki, jak teatry. Tę lukę poznawczą wypełnia niniejsza monografia. Jednocześnie analizowanie funkcjonowania organizacji w oderwaniu od ich relacji z otoczeniem trudno racjonalnie uzasadnić, stąd współpraca międzyorganizacyjna oraz właściwe jej kształtowanie stanowią jeden z ważniejszych kierunków badawczych w obszarze zarządzania. Relacje kooperacyjne są pomocne w długofalowym rozwoju organizacji oraz budowaniu ich przewagi konkurencyjnej. Jak pisał William Shakespeare – „cały świat jest sceną, a aktorami ludzie”,którzy stoją właściwie za każdą umową, transakcją, projektem czy spotkaniem. I to właśnie ci „ludzie pracujący razem jako jedna grupa potrafią dokonać rzeczy, których osiągnięcie nie śniło się nikomu z osobna” [Frankl...
Sektor kreatywny w ostatnich latach dynamicznie się rozwija, a współpraca międzyorganizacyjna – chociaż ważna w tym sektorze – nie była dotychczas szerzej rozpoznana, szczególnie w sztukach performatywnych oraz takich instytucjach kultury i sztuki, jak teatry. Tę lukę poznawczą wypełnia niniejsza monografia. Jednocześnie analizowanie funkcjonowania organizacji w oderwaniu od ich relacji z otoczeniem trudno racjonalnie uzasadnić, stąd współpraca międzyorganizacyjna oraz właściwe jej kształtowanie stanowią jeden z ważniejszych kierunków badawczych w obszarze zarządzania. Relacje kooperacyjne są pomocne w długofalowym rozwoju organizacji oraz budowaniu ich przewagi konkurencyjnej. Jak pisał William Shakespeare – „cały świat jest sceną, a aktorami ludzie”, którzy stoją właściwie za każdą umową, transakcją, projektem czy spotkaniem. I to właśnie ci „ludzie pracujący razem jako jedna grupa potrafią dokonać rzeczy, których osiągnięcie nie śniło się nikomu z osobna” [Franklin Delano Roosevelt]. Zjawisko współpracy od lat przyciąga zainteresowanie badawcze i wciąż wywołuje żywiołową dyskusję akademicką. Wielu badaczy wiąże z nurtem relacyjnym w zarządzaniu strategicznym nadzieję na lepsze zrozumienie obserwowanych zjawisk, a dzięki temu, także na doskonalenie ich podstaw teoretycznych. Aktualnie wydaje się, że w tym ujęciu artystyczne działalności twórcze mają wciąż wiele ważnego, ale i niezwykle ciekawego do zaproponowania. Publikacja stanowi propozycję wydawniczą, która łączy koncepcje stricte biznesowe z obszarem kultury i sztuki. Kooperacja w sztukach performatywnych jawi się jako zjawisko złożone oraz wielowymiarowe. Do opisu i zrozumienia takich zjawisk wykorzystano, doceniane przez coraz szersze grono badaczy, podejście interpretatywne w projektowaniu, realizacji i analizie badań jakościowych. Warto wskazać, iż monografia posiada walory utylitarne, które mogą stanowić wartość dla praktyków zarządzania, bowiem w książce znajdziemy rekomendacje oraz zalecenia dla menedżerów instytucji kultury i sztuki, jak również osób zarządzających w innych artystycznych działalnościach twórczych sektora kreatywnego.