William Faulkner, jeden z najbardziej oryginalnych prozaików amerykańskich XX wieku, urodził się w 1897 roku w New Albany w stanie Missisipi jako William Cuthbert Falkner. Zadebiutował powieścią Żołd (1925), którą dołączył do głosów tzw. straconego pokolenia: pisarzy przeżywających rozczarowanie cywilizacją świata zachodniego po I wojnie światowej. Kolejną powieścią Sartoris (1927) – osadzoną w fikcyjnym hrabstwie Yoknapatawpha w stanie Missisipi – zapoczątkował serię utworów poświęconych Głębokiemu Południu: dziedzictwu niewolnictwa i rasizmu, problemowi supremacji rasowej, mitowi czystości krwi. Najbardziej twórczy czas w życiu Faulknera przypadł na lata 1929–1936. Napisał wówczas arcydzieła: "Wściekłość i wrzask" (1929), "Kiedy umieram" (1930), "Światłość w sierpniu" (1932) oraz "Absalomie, Absalomie…" (1936). Wytrawny stylista i oryginalny eksperymentator upowszechniający technikę strumienia świadomości, swoją twórczość poświęcił amerykańskiemu Południu. Inspirowali się nią m.in. William Styron, Mario Vargas Llosa, Alberto Moravia, Toni Morrison. W 1949 roku został uhonorowany literacką Nagrodą Nobla. Zmarł w 1962 roku w Oxfordzie w stanie Missisipi.******An expert stylist and original experimenter, promoting the stream of consciousness method, devoted his works to the American South. He inspired such writers as William Styron, Mario Vargas Llosa, Alberto Moravia, Toni Morrison. In 1949 he received the Nobel Prize in Literature.