Szanowni Czytelnicy, z nieukrywaną satysfakcją i radością przygotowaliśmy drugą książkę w zaplanowanej serii wydawniczej „Pedagogika Szkoły Wyższej”. Seria ta powstała dość nieoczekiwanie, a mianowicie jest odpowiedzią na zmiany wprowadzone w nauce polskiej w zakresie wsparcia czasopism. Ustalone przez MNiSW nowe zasady „wsparcia” doprowadziły decyzją samych uczelni do wycofania finansowania tych czasopism, których punktacja nie była zdaniem władz uczelni zadowalająca (poniżej 10 pkt). Decyzja ta dotyczyła m.in. półrocznika „Pedagogika Szkoły Wyższej” – 7 pkt, który był wydawany przez Instytut Pedagogiki Uniwersytetu Szczecińskiego od 2011 roku, a który powstał w wyniku ambitnego planu przekształcenia serii wydawniczej – trzydziestu dwóch tomów monografii – cyklicznie ukazujących się pod tym samym tytułem w latach 1995–2010. Należy nadmienić, że decyzja Rady Naukowej wydawanej serii o przejściu w czasopismo punktowane (półrocznik) wpisywała się w zalecenia ówczesnej polityki szkolnictwa wyższego, w których serie wydawnicze stanowiące pokłosie dyskusji toczonych podczas seminariów naukowych nie były uznawane za wartościowe, liczyły się natomiast publikacje w punktowanych czasopismach naukowych. Powstanie półrocznika, które wymagało wielu organizacyjnych zabiegów, wychodziło naprzeciw oczekiwaniom uczestników seminariów Pedagogiki Szkoły Wyższej, którzy z kolei chętnie publikowali w punktowanym czasopiśmie. I tak oto, z uwagi na kolejne zmiany w polityce szkolnictwa wyższego w zakresie wydawnictw naukowych, historia publikacji „Pedagogiki Szkoły Wyższej” zatoczyła koło i znowu wracamy do serii wydawniczej w postaci monografii naukowej, która de facto, o czym należy ponownie przypomnieć, powstała dwadzieścia siedem lat temu. Ze wstępu