Niniejsza książka sięga do koncepcji architektury wiedzy akademickiej wskazując na główne, przenikające się obszary nauk. W Strategii Lizbońskiej możemy odszukać próby zdefiniowania wiedzy przez pryzmat gospodarczych i technologicznych aspektów rozwoju Europy. Celem, który dzięki wiedzy mielibyśmy osiągnąć jest stworzenie konkurencyjnego społeczeństwa (w stosunku do dominujących gospodarek światowych). Czy taka koncepcja nie niesie ze sobą cienia technokratyzmu? Czy jest tu miejsce na refleksję humanistyczną? Gdzie jesteśmy my sami? Nasze wewnętrzne potrzeby, przekoniania i priorytety. Budując społeczeństwo oparte na wiedzy warto obrać drogę różnorodności poznawczej, naukowej, która pozwoli nam na zachowanie równowagi w tych obecnie niepewnych dla nas czasach. Książka stanowi pokoleniową transmisję wiedzy, swoisty transfer pomiędzy wiedzą i doświadczeniem a tym, co dopiero wkracza do świata nauki. To swoista zachęta do korzystania z dorobku naukowego łączacego przenikające się dyscypliny wiedzy akademickiej. W jednym miejscu zgromadzono teksty wybitnych postaci świata nauki przedstawiających różne jej dziedziny. Ksiażkę dedykujemy zarówno naukowcom, jak i studentkom i studentom chcącym poznać przenikające się obszary architektury wiedzy akademickiej.