Wykaz skrótówWstęp

Rozdział 1. Administracyjne prawo regulacji na przykładzie sektora telekomunikacyjnego1. Pojęcie administracyjnego prawa regulacji2. Wspólnotowe podstawy działalności regulacyjnej2.1. Zasada wolności gospodarczej w prawie wspólnotowym2.2. Artykuł 86 TWE jako podstawa liberalizacji rynku telekomunikacyjnego 2.3. Artykuł 86 TWE a prywatyzacja sektora telekomunikacyjnego 2.4. Artykuł 95 TWE jako podstawa regulacji sektora telekomunikacyjnego 3. Prawne podstawy administracyjnego prawa regulacji w Polsce 3.1. Zasada wolności gospodarczej w znaczeniu podmiotowym i przedmiotowym3.2. Zasada wolności gospodarczej w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. oraz w polskim ustawodawstwie 3.3. Wpływ prawa wspólnotowego na krajowe prawo administracyjne 4. Cele administracyjnego prawa regulacji5. Krajowe organy regulacyjne6. Przedmiot regulacji7. Środki regulacyjne8. Podsumowanie

Rozdział 2 Przyczyny regulacji rynku telekomunikacyjnego1. Pojęcie telekomunikacji w prawie wspólnotowym2. Telekomunikacja a zjawisko konwergencji3. Telekomunikacja jako sektor infrastrukturalny4. Zawodność rynku w sektorze telekomunikacyjnym4.1. Efekty zewnętrzne sieci4.2. Dobra publiczne4.3. Monopol naturalny4.3.1. Definicja monopolu naturalnego4.3.2. Monopol naturalny a przyznawanie przez państwo praw wyłącznych przedsiębiorstwom telekomunikacyjnym 4.3.3. Odejście od koncepcji monopolu naturalnego i deregulacja sektora telekomunikacyjnego4.3.4. Deregulacja a prawo wspólnotowe4.4. Bariery wejścia i wyjścia z rynku telekomunikacyjnego5. Problemy z zapewnianiem uczciwej konkurencji na rynku telekomunikacyjnym wynikające ze specyficznych cech infrastruktury6. Podsumowanie

Rozdział 3 Rozwój wspólnotowego prawa telekomunikacyjnego1. Początki działalności instytucji wspólnotowych w dziedzinie telekomunikacji2. Zielona księga z 1987 r.3. Przepisy liberalizujące rynek3.1. Dyrektywa dotycząca konkurencji na rynku telekomunikacyjnych urządzeń końcowych z 1988 r.3.2. Dyrektywa w sprawie konkurencji na rynku usług telekomunikacyjnych z 1990 r.3.3. Liberalizacja rynku infrastruktury telekomunikacyjnej oraz telefonii głosowej. Dyrektywa "pełna konkurencja" 4. Przepisy harmonizujące rynek telekomunikacyjny w latach 1990-20004.1. Zasada otwartej sieci (ONP) 4.2. Zezwolenia4.3. Usługa powszechna4.4. Ochrona danych osobowych i prywatności5. Przyczyny przeprowadzonej w 2002 r. reformy wspólnotowych ram prawnych w dziedzinie telekomunikacji6. Obecnie obowiązujące w telekomunikacji ramy prawne. Pakiet regulacyjny z 2002 r.7. Podsumowanie

Rozdział 4. Niezależność krajowych organów regulacyjnych w sektorze telekomunikacyjnym1. Obowiązek powołania krajowych organów regulacyjnych we wspólnotowym prawie telekomunikacyjnym 2. Definicja krajowych organów regulacyjnych 3. Rozdzielenie działalności regulacyjnej i operatorskiej 4. Niezależność k.o.r. od bieżącej polityki rządu5. Status prawny krajowych organów regulacyjnych w Polsce, Wielkiej Brytanii, Francji i Niemczech 5.1. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej jako centralny organ administracji rządowej5.1.1. Pojęcie organu administracyjnego 5.1.2. Organy regulacyjne jako organy administracji publicznej5.1.3. Klasyfikacja organów administracji publicznej5.1.4. Miejsce Prezesa UKE w strukturze administracji publicznej5.2. Francuski Urząd Regulacji Łączności Elektronicznej i Poczty (1'Autorite de Regulation des Communications Electroniques et des Postes- ARCEP) jako niezależny organ administracyjny5.3. Brytyjski Urząd do spraw Łączności (Orfice of Communications - OFCOM) jako pozadepartamentowy organ publiczny (Non-Departmental Public Body - NDPB)5.4. Niemiecka Federalna Agencja do spraw Sieci (Bundesnetzagentur - BNetzA) jako niezależny, najwyższy federalny organ administracyjny 6. Organizacyjne gwarancje niezależności krajowych organów regulacyjnych6.1. Skład niezależnych krajowych organów regulacyjnych6.1.1. Skład brytyjskiego organu regulacyjnego6.1.2. Skład francuskiego organu regulacyjnego6.1.3. Skład niemieckiego organu regulacyjnego6.1.4. Skład polskiego organu regulacyjnego6.2. Sposoby powoływania członków krajowych organów regulacyjnych 6.2.1. Sposób powoływania niewykonawczych i wykonawczych członków OFCOM w Wielkiej Brytanii6.2.2. Sposób powoływania członków ARCEP6.2.3. Sposób powoływania członków BNetzA6.2.4. Sposób powoływania Prezesa UKE6.3. Ciała doradcze działające przy niezależnych krajowych organach regulacyjnych, kadry oraz środki finansowe, jakimi dysponują niezależne organy w poszczególnych państwach członkowskich6.3.1. Ciała doradcze działające przy niezależnych krajowych organach regulacyjnych6.3.2. Kadry6.3.3. Środki finansowe, jakimi dysponują niezależne krajowe organy regulacyjne7. Niezależność organów regulacyjnych a demokratyczna legitymacja ich działalności7.1. Bezstronność7.2. Przejrzystość7.2.1. Konsultacje z zainteresowanymi stronami 7.2.2. Udostępnianie informacji7.2.3. Uzasadnianie decyzji7.3. Weryfikacja rozstrzygnięć krajowych organów regulacyjnych 8. Podsumowanie

Rozdział 5. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do spraw telekomunikacji1. Klasyfikacja kompetencji krajowych organów regulacyjnych2. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych w sprawach dostępu do rynku telekomunikacyjnego2.1. Regulacja dostępu do rynku telekomunikacyjnego w prawie wspólnotowym 2.2. Zezwolenie ogólne2.3. Kompetencje przyznane krajowym organom regulacyjnym w prawie wspólnotowym dotyczące zezwoleń ogólnych2.4. Implementacja przepisów wspólnotowych dotyczących kompetencji krajowych organów regulacyjnych w zakresie zezwoleń ogólnych w porządkach prawnych państw członkowskich2.5. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do przyznawania indywidualnych uprawnień do użytkowania częstotliwości przewidziane w prawie wspólnotowym 2.5.1. Pojęcie indywidualnych uprawnień do użytkowania częstotliwości2.5.2. Maksymalny zakres obowiązków, które mogą być nakładane na użytkowników częstotliwości2.5.3. Ograniczenia liczby uprawnień do użytkowania częstotliwości2.5.4. Implementacja przepisów dotyczących kompetencji krajowych organów regulacyjnych do przyznawania indywidualnych uprawnień do użytkowania częstotliwości w porządkach prawnych państw członkowskich2.5.4.1. Koncesje i zezwolenia w prawie polskim2.5.4.2. Kompetencje Prezesa UKE do rezerwacji częstotliwości i wydawania pozwoleń radiowych 2.6. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do przyznawania indywidualnych uprawnień do użytkowania numeracji w prawie wspólnotowym2.7. Implementacja przepisów dotyczących krajowych organów regulacyjnych do numeracji w poszczególnych państwach 3. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania obowiązków regulacyjnych na przedsiębiorstwa telekomunikacyjne3.1. Kompetencja krajowych organów regulacyjnych do przeprowadzania analiz rynku telekomunikacyjnego i wyznaczania przedsiębiorstw o znaczącej pozycji rynkowej w prawie wspólnotowym3.2. Implementacja przepisów dotyczących krajowych organów regulacyjnych do analiz rynku telekomunikacyjnego i w przedsiębiorstw o znaczącej pozycji rynkowej w poszczególnych państwach członkowskich3.3. Kompetencja krajowych organów regulacyjnych nakładania obowiązków regulacyjnych dotyczących dostępu i połączeń między sieciami w prawie wspólnotowym3.3.1. Pojęcie dostępu do sieci i połączeń międzysieciowych3.3.2. Nakładanie obowiązków związanych z dostępem do sieci na operatorów niedysponujących pozycją rynkową w prawie wspólnotowym3.3.3. Nakładanie obowiązków związanych z dostępem do sieci na operatorów dysponujących znaczącą pozycją rynkową w prawie wspólnotowym3.3.3.1. Obowiązek zapewnienia dostępu do sieci3.3.3.2. Pozostałe obowiązki nakładane przez krajowe organy regulacyjne3.4. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania obowiązków regulacyjnych działających na rynkach detalicznych w prawie wspólnotowym3.5. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania innych obowiązków regulacyjnych na rynkach detalicznych3.5.1. Wybór operatora i preselekcja3.5.2. Minimalny zestaw łączy dzierżawionych3.6. Implementacja przepisów dotyczących kompetencji do nakładania obowiązków regulacyjnych w porządkach prawnych poszczególnych państw członkowskich4. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych w zakresie ochrony użytkowników końcowych4.1. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych dotyczące realizacji usługi powszechnej4.1.1. Pojęcie usługi powszechnej4.1.2. Usługi świadczone w ogólnym interesie gospodarczym a usługa powszechna4.1.3. Usługa powszechna w telekomunikacyjnym prawie wspólnotowym4.1.4. Wybór operatora świadczącego usługę powszechną4.1.5. Nakładanie obowiązków na operatorów świadczących usługę powszechną4.1.6. Kalkulacja kosztu i finansowanie usługi powszechnej4.2. Pozostałe kompetencje krajowych organów regulacyjnych w zakresie interesów użytkowników i konsumentów5. Kompetencje nadzorcze krajowych organów regulacyjnych5.1. Kompetencje nadzorcze krajowych organów regulacyjnych w prawie wspólnotowym 5.2. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do nakładania sankcji w krajowych porządkach prawnych6. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do rozpatrywania sporów6.1. Kompetencje krajowych organów regulacyjnych do rozpatrywania sporów w prawie wspólnotowym6.2. Implementacja przepisów wspólnotowych dotyczących rozpatrywania sporów w porządkach prawnych państw członkowskich7. Podsumowanie

Rozdział 6. Współpraca krajowych organów regulacyjnych. Komisji oraz krajowych organów ochrony konkurencji w sprawach telekomunikacji 1. Plany utworzenia europejskiego organu regulacyjnego do spraw telekomunikacji 1.1. Prawne przeszkody w powołaniu europejskiego organu regulacyjnego do spraw telekomunikacji - doktryna Meroni1.2. Europejski organ telekomunikacyjny do spraw telekomunikacji a kwestia tworzenia agencji europejskich2. Współpraca bezpośrednia krajowych organów regulacyjnych do spraw telekomunikacji. Komisji i krajowych organów ochrony konkurencji2.1. Komisja jako organ nadrzędny nad krajowymi organami regulacyjnymi 2.1.1. Konwergencja regulacji sektorowej w telekomunikacji i prawa konkurenci a wzrost roli Komisji2.1.2. Procedura konsolidacji wewnętrznego rynku w zakresie łączności elektronicznej przewidziana w art. 7 dyrektywy ramowej - uprawnienie Komisji do blokowania niektórych decyzji krajowych organów regulacyjnych2.1.2.1. Stosowanie procedury konsolidacji w prawie i praktyce państw członkowskich2.1.2.2. Procedura konsolidacji w polskim prawie telekomunikacyjnym z 2004 r.2.2. Pozostałe formy bezpośredniej współpracy między krajowymi organami regulacyjnymi i Komisją - wymiana informacji2.3. Bezpośrednia współpraca między krajowymi organami regulacyjnymi a krajowymi organami ochrony konkurenci 2.3.1. Współpraca między Prezesem UKE a Prezesem Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów2.3.2. Wymiana informacji między krajowymi organami regulacyjnymi a krajowymi organami ochrony konkurencji 2.3.3. Wymiana informacji między krajowymi organami regulacyjnymi a organem ochrony konkurencji w polskim prawie telekomunikacyjnym z 2004 r.3. Współpraca pośrednia 3.2. Współpraca w ramach komitetów i grup roboczych3.2.1. Komitet do spraw Łączności oraz Komitet do spraw Widma Radiowego3.2.2. Współpraca w ramach grup roboczych 3.3. Współpraca w ramach Europejskiej Agencji do spraw Bezpieczeństwa Sieci i Informacji4. Podsumowanie
ZakończenieBibliografiaSłownik