W publikacji podjęto temat skutków konfliktów zbrojnych, które przetoczyły się przez ziemie polskie w latach 1914 – 1920 (I wojna światowa, walki polsko-ukraińskie z lat 1917-1918, wojna polsko-bolszewicka), dla dóbr kultury zgromadzonych na obszarze I Rzeczypospolitej. W okresie ponad siedmiu lat nieprzerwanych walk w Galicji, na Podolu i Wołyniu, a także na terenach Litwy, Białorusi i Ukrainy oraz Królestwa Polskiego ponieśliśmy straty ludzkie i materialne. Dotkliwe zniszczenia objęły mienie kulturalne, z takim trudem chronione w czasach zaborów. W okresie wojennego i rewolucyjnego zamętu, w sposób niepowetowany przetrzebiona została przede wszystkim spuścizna kulturalna i naukowa, w tym archiwa i biblioteki. Zagłada nie ominęła dzieł sztuki, zabytków architektury oraz pomników historycznych. Część ocalałych wówczas dóbr kultury znalazła się w 1918 roku poza granicami kraju. Już w 1914 roku rozpoczęto rejestrację ponoszonych strat mienia kulturalnego, także wywożonego przez ewakuujących się zaborców do Rosji, gdzie polskie organizacje społeczne starały się je chronić oraz inwentaryzować. W ten sposób przygotowano się do przyszłej akcji rewindykacyjnej. Losy dóbr kultury są przedmiotem niesłabnącego zainteresowania, zatem publikacja może zainteresować różne grupy czytelników, gdyż jest kompendium wiedzy na temat losów polskiego dziedzictwa kulturowego w pierwszych konfliktach zbrojnych XX wieku.