Słodki owoc duchowego pocieszenia. Edycja krytyczna nieznanego żywota św. Brunona Kartuza
Słodki owoc duchowego pocieszenia. Edycja krytyczna nieznanego żywota św. Brunona Kartuza
Opis publikacji
Książka Wiktora Dziemskiego stanowi krytyczne wydanie średniowiecznego dzieła przeora bazylejskiego klasztoru kartuzów – Heinricha Arnoldiego. Jest to praca pionierska, ponieważ Vita S. Brunonis nie doczekała do tej pory wydania. Autor oparł swą edycję na zachowanych rękopisach: autografie samego Arnoldiego, mającym charakter brudnopisu, oraz jego bezpośredniej kopii autorstwa Ludwika Mosera. Całość stanowi mistrzowski efekt kwalifikacji filologicznych Dziemskiego, który daje tutaj dowód swoich wysokich kompetencji paleografa, historyka i filologa. Wszystko wzbogacone jest obszerną literaturą przedmiotu. Z recenzji dra hab. Mariana Wołkowskiego-Wolskiego, prof. UPJPII Sam święty Bruno może być porównany z dającym liczne owoce drzewem oliwnym, gdyż podobnie jak ono wypuszcza liczne gałęzie, tak i on jest ojcem licznych powołań i całego zgromadzenia kartuzów. U starożytnych drzewo oliwne było znakiem przyjaźni i pokoju, a olej symbolizował miłosierdzie. […] A jak...
Książka Wiktora Dziemskiego stanowi krytyczne wydanie średniowiecznego dzieła przeora bazylejskiego klasztoru kartuzów – Heinricha Arnoldiego. Jest to praca pionierska, ponieważ Vita S. Brunonis nie doczekała do tej pory wydania. Autor oparł swą edycję na zachowanych rękopisach: autografie samego Arnoldiego, mającym charakter brudnopisu, oraz jego bezpośredniej kopii autorstwa Ludwika Mosera. Całość stanowi mistrzowski efekt kwalifikacji filologicznych Dziemskiego, który daje tutaj dowód swoich wysokich kompetencji paleografa, historyka i filologa. Wszystko wzbogacone jest obszerną literaturą przedmiotu. Z recenzji dra hab. Mariana Wołkowskiego-Wolskiego, prof. UPJPII Sam święty Bruno może być porównany z dającym liczne owoce drzewem oliwnym, gdyż podobnie jak ono wypuszcza liczne gałęzie, tak i on jest ojcem licznych powołań i całego zgromadzenia kartuzów. U starożytnych drzewo oliwne było znakiem przyjaźni i pokoju, a olej symbolizował miłosierdzie. […] A jak drzewo oliwne ma gorzkie korzenie i liście, ale owoc wydaje słodki, tak pobożność świętego Brunona może u swych początków wydawać się gorzka, jednak rodzi bardzo słodki owoc duchowego pocieszenia. Vita S. Brunonis (fragm.)