Celem monografii jest analiza roli głowy państwa w dziedzinie bezpieczeństwa państwa przeprowadzona w oparciu o przepisy konstytucji, ustawodawstwo oraz praktykę konstytucyjną. Głębokiej analizie poddano kompetencje Prezydenta RP jako najwyższego przedstawiciela państwa oraz dotyczące zwierzchnictwa nad siłami zbrojnymi. Omówione zostały kwestie dotyczące mianowania dowódcy sił zbrojnych w czasie pokoju oraz w czasie wojny, zarządzenie powszechnej lub częściowej mobilizacji i użycia sił zbrojnych do obrony Rzeczypospolitej Polskiej, uprawnień nominacyjnych w zakresie kadry dowódczej wojska, wydawania rozporządzeń oraz instytucji kontrasygnaty.W pracy dokonano analizy w zakresie różnych sposobów definiowania, systematyzowania i objaśniania kategorii bezpieczeństwa, wskazując na liczne mankamenty oraz brak jednolitego systemu konstytucyjnoprawnej aparatury pojęciowej na gruncie konstytucji i doktryny prawa konstytucyjnego. Zdaniem autorki wynika to z bardzo szerokiego zakresu znaczeniowego bezpieczeństwa i interdyscyplinarnego charakteru tego pojęcia. To sprawia, że wyczerpująca analiza bezpieczeństwa na gruncie jednej dyscypliny jest w zasadzie niemożliwa, zwłaszcza bez odniesień do innych niż prawo dziedzin.Analizę prawną w zakresie roli i zadań głowy państwa w dziedzinie bezpieczeństwa pogłębiono o wymiar praktyczny pełnionych funkcji i realizowanych zadań. Obszar ten ukazano również na tle porównawczym, zarówno w czasie jak i w odniesieniu do realizacji tej funkcji głowy państwa w innych systemach rządów na przykładzie innych państw. Pokazano również w jaki sposób polityka bezpieczeństwa państwa jest determinowana międzynarodowym kontekstem politycznym, dokonując wnikliwej analizy kompetencji prezydenta w dziedzinie bezpieczeństwa w kontekście członkostwa Polski w NATO oraz w Unii Europejskiej.Wskazano również na zewnętrzne i wewnętrzne uwarunkowania polityki bezpieczeństwa państwa oraz rzeczywiste działania podejmowane przez organy i struktury organizacyjne odpowiedzialne za zapewnienie bezpieczeństwa.