Monografia omawia nową instytucję - przepadku pojazdu mechanicznego prowadzonego przez sprawcę przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w ruchu lądowym. Wskazany zabieg legislacyjny od początku rodził wiele kontrowersji nie tylko teoretycznych, ale i praktycznych, a jego nadzwyczajną społeczną wagę dobitnie wyraża fakt, że całą poważną kompleksową zmianę prawa karnego materialnego w przekazie medialnym wiąże się głównie z tym właśnie instrumentem reakcji karnoprawnej.Głównym celem opracowania jest wyeksponowanie i próba wyjaśnienia dogmatycznych aspektów przepadku pojazdu mechanicznego.W opracowaniu przedstawiono genezę i rozwój karnoprawnej instytucji przepadku pojazdu mechanicznego, ze szczególnym uwzględnieniem stanowiska doktryny i orzecznictwa na temat możliwości orzekania tego instrumentu reakcji karnoprawnej jako narzędzia przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a także poddano szczegółowej analizie dogmatycznej (wykładni karnistycznej) nowe przepisy art. 44b, 178 oraz art. 178a § 4 i 5 KK, które tworzą wprowadzoną do rodzimego prawa karnego nową odrębną instytucję obligatoryjnego przepadku pojazdu mechanicznego.