Głównym celem książki jest weryfikacja ukształtowanego w latach 60. XX w. poglądu, że niska inflacja (a właściwie jej brak) może stworzyć w gospodarce rynkowej optymalne warunki dla długookresowego, stabilnego wzrostu gospodarczego przy pełnym zatrudnieniu czynników produkcji (pełnym wykorzystaniu zasobów pracy). Pogląd ten oznacza w praktyce, że kontrolując jedną tylko zmienną makroekonomiczną (wzrost poziomu cen), można wyeliminować większość problemów, z którymi okresowo borykają się gospodarki krajów uprzemysłowionych. Na podstawie tak zarysowanego celu sformułowano tezę, że potencjał polityki bezpośredniego celu inflacyjnego, traktującej utrzymywanie na niskim poziomie wskaźników inflacji jako głównego priorytetu polityki stabilizacyjnej, uległ wyczerpaniu i polityka ta powinna zostać zastąpiona przez nowe rozwiązania wspierające ożywienie i przeciwdziałające stagnacji gospodarczej, przy traktowaniu stabilizacji cen jako ważnego warunku uzupełniającego. Struktura pracy została podporządkowana realizacji tak założonego celu. Po rozdziałach analitycznych, będących próbą niezależnego i zarazem krytycznego spojrzenia na ekonomiczne skutki pełnej stabilności cen oraz umiarkowanej inflacji, następują rozdziały będące weryfikacją sposobów (strategii) reagowania współczesnych gospodarek na zjawiska inflacyjne i wreszcie rozdziały wskazujące na inflację niespowalniającą wzrostu gospodarczego jako alternatywną metodę analizy i formułowania polityki pieniężnej. Książka jest przeznaczona dla studentów i wykładowców kierunków ekonomicznych oraz praktyków gospodarczych, a także każdego czytelnika zainteresowanego tematyką ekonomii.