Ta książka to niespodzianka ― dla nas, dla autorów i dla czytelników. Jest bardzo nieoczywista. Składa się z szesnastu części, niby-rozdziałów, z których każdy zawiera opowieści różnych autorów odnoszące się do tego samego słowa kluczowego. […] Opowieści w poszczególnych częściach zostały umieszczone według subiektywnego klucza redaktorek. Nie chciałyśmy, aby był to układ alfabetyczny według nazwisk autorów. Opowieści być może jakoś splatają się z sobą lub zupełnie nie… Zarówno my, jak i osoby czytające mają prawo odczytywać ten kontekst i kolejność indywidualnie. Ogromna możliwość nadawania indywidualnych, subiektywnych znaczeń osobistym narracjom snutym w publikacji to jej wielki potencjał. Dodatkowo nietypowa forma książki daje czytelnikom możność decydowania o kolejności ułożenia Opowieści o… oraz o porządku ich czytania. Za każdym razem na nowo… Marta Kondracka-SzalaEdukacja to relacja. Piszę o tym z uczniowsko-studenckiego punktu widzenia. Po latach wiem, zauważam, że przedmioty prowadzone przez tych nauczycieli, z którymi można było nawiązać relację opartą na wzajemnym szacunku, były mi bliższe i dziś dużo więcej z ich lekcji pamiętam. Przecież najwięcej uczymy się od ludzi, których darzymy sympatią. Wioletta Mazurek,Opowieść na zakończenie