Autorka stara się odpowiedzieć na pytanie, jak funkcjonuje polska pamięć po 1989 roku i na ile literatura oraz inne media pamięci mogą służyć jako przestrzeń wyrażania, negocjowania i wreszcie zmiany poszczególnych trybów pamiętania. Główny punkt zainteresowania monografii to dynamiczna, ciągle ewoluująca relacja czasowa między teraźniejszością, z perspektywy której pamiętamy, przeszłością, która jest w ten sposób odtwarzana i kształtowana, oraz przyszłością, której wizje niepostrzeżenie kolonizują zarówno pamięć zbiorową, jak i społeczny odbiór teraźniejszości.Celem publikacji jest opisanie polskiej kultury widzianej z perspektywy badań nad pamięcią i afektami, w których akcentuje się jej wcześniej pomijane wymiary. Analiza zróżnicowanych tekstów (powieści Tulli, Twardocha, Stasiuka, Masłowskiej, Karpowicza, Łozińskiego, Rejmer, Szczerka, Dukaja i Orbitowskiego oraz filmów Miasto 44, Róża, Wołyń oraz Ida, a także serialu 1983) służy wypełnieniu badawczej luki, a więc zmapowaniu nierzadko splątanych relacji czasowych, które przez polską kulturę są odtwarzane i tworzone. Prześledzenie tych skomplikowanych zależności temporalnych oraz ich wpływu na procesy kształtowania pamięci zbiorowej odsłania, jak ważną – i jak do tej pory słabo zbadaną – rolę odgrywają wyobrażenia dotyczące przyszłości we współczesnej polityce afektywnej i pamięciowej.