W publikacji podjęto próbę analizy podstawowych aktów prawnych oraz stosownej literatury. Skonfrontowano teoretyczne zapisy z tych dokumentów z możliwością wprowadzenia ich w życie. Autor dowodzi, że podjęta przez ustawodawcę filozofia budowania systemu ochrony infrastruktury krytycznej na płaszczyźnie współpracy administracji państwowej z operatorami infrastruktury, przy bezsankcyjnym do tego podejściu, może nie spełnić wymogów skutecznej ochrony. Zwłaszcza, że akty prawne i wydane na ich podstawie dokumenty zawierają wiele nieścisłości i niedomówień rodzących pytania, na które ustawodawca, chcąc zapewnić sobie rzeczywistą, a nie tylko deklarowaną współpracę z operatorami, powinien udzielić jednoznacznej odpowiedzi. Publikacja jest swoistą lista pytań i wątpliwości, która powinna pomóc w wypracowaniu kompromisu pomiędzy administracją państwową a operatorami infrastruktury krytycznej, niezbędnego do zapewnienie bezpieczeństwa zarówno tej infrastrukturze, jak i państwu.