Każda stacja drogi krzyżowej jest fotografią naszego życia, w której Bóg przypomina nam o swojej miłości. Tej miłości, przez którą On zgodził się wejść w każde ludzkie cierpienie, każdy ból, każdą samotność – aż w końcu w samo doświadczenie śmierci. Stał się „wszystkim dla wszystkich” po to, aby być bliżej nas i nikogo z nas nie utracić.W każdej kolejnej stacji Bóg przypomina nam, że stajemy się podobni do Jego Syna nie przez to, że jesteśmy tak mądrzy i tak doskonali, tak szlachetni czy miłosierni jak On – ale tak samo zranieni. Boży Syn, poprzez blizny drogi krzyżowej, stał się moim bliźnim: Bogiem, który pozwolił sobie na zranienie. Dlatego jesteś najbardziej kochany przez Boga właśnie w tym, w czym dotychczas uważałeś, że jesteś najmniej godny pokochania. Jeśli jesteś lub byłeś tak biczowany jak On; tak wyśmiany jak On; tak osądzony jak On; tak bezwstydnie obnażony jak On; tak zdradzony przez najbliższych, z raną w sercu jak On; jeśli przerzucono na ciebie całą winę za wszystko, czego nie zrobiłeś; jeśli zamknięto cię w więzieniu ludzkiej nienawiści i wzgardy; jeśli cię prześladowano, policzkowano, bito, wykorzystywano tak jak Jego – oznacza to, że masz prawo zawołać: „Pan mój i Bóg mój!”. Droga krzyżowa to dłoń Boga, którą On wyciąga do ciebie w swoim Synu. Po to, abyś nauczył się kochać i wybaczać – bo właśnie w tym masz szansę być najbardziej podobny do Chrystusa. Maryjo, dziękujemy Ci za Twoją obecność na naszych drogach życia. Wierzymy, że powierzając Ci z ufnością nasze życie, zakończymy je porankiem Zmartwychwstania, spotkaniem tej Miłości, która zbawiła świat.