Rok 978 nie pojawia się w wykładach dziejów Francji czy Niemiec jako data szczególnie istotna, choć taką jest. Doszło wówczas do zdarzeń, które sprawiły, że dwie główne części karolińskiego cesarstwa rozeszły się na zawsze. Król Lotar, władca Franków zachodnich, napadł latem 978 roku na rezydującego w Akwizgranie cesarza Ottona II, swego bliskiego krewnego, z zamiarem pochwycenia go. Ottonowi udało się w porę uciec; szybko zorganizował wyprawę odwetową i z wielką armią obległ Paryż. Wymiana ciosów i symbolicznych gestów nie mogła przynieść nikomu decydującego rozstrzygnięcia _ pogodzono się wkrótce. Przez Lotara przemawiała często poniżana duma Karolingów, przez Ottona II poczucie mocy saskiego imperium, zbudowanego przez Ottona I. Autor przedstawia zmagania obu wielkich władców-sąsiadów o prymat kulturowo-polityczny w Europie. Pokazuje, jak w ów konflikt ‘wtrącali się’ badacze-mediewiści, jak powstawały kolejne odsłony głównych wydarzeń 978 roku.