Monografia Literackie dorzecze Odry poświęcona jest odrzańskim narracjom w literaturze polskiej i niemieckiej po 1945 roku. Autorka podjęła doniosłe zagadnienie dotychczas jeszcze nierozpoznane w badaniach literackich na tak szeroką skalę. W pierwszej części przedstawia koncepcję badawczą „literackiego dorzecza”. Posługuje się pojęciem zapożyczonym z geografii i hydrologii, przenosząc je w metaforycznym znaczeniu do badań literackich. Ramę teoretyczno-metodologiczną rozprawy współtworzą teorie przestrzeni i perspektywa komparatystyczna. W drugiej części monografii, w rozdziałach/dopływach zatytułowanych Korzenie, Wrastanie, Nowe pogranicze, „Przewoźnicy odrzańscy”, Wyobrażenia ludowe, autorka z jednej strony przedstawia różne ujęcia Odry jako tematu przestrzennego, z drugiej – formy i sposoby doświadczania rzeki. Zagadnienie badawcze omawia z perspektywy polskich i niemieckich narracji, podkreślając literacki potencjał rzeki oraz zachowując w polu widzenia jej historyczne, kulturowe i społeczne znaczenie dla sąsiadujących krajów. Zaprezentowany punkt widzenia otwiera przed czytelnikiem rozmaite zależności między literaturą a geografią oraz możliwość spojrzenia na rzekę jako przestrzeń wielu różnych, indywidualnych/jednostkowych i zbiorowych doświadczeń. Uzupełnieniem monografii jest aneks z wywiadami przeprowadzonymi przez autorkę książki z twórcami i badaczami.