Maria Kazimiera Sobieska, żona Jana III Sobieskiego, jak inne królowe, które śmiały wychodzić poza narzucone im role matek i żon, spotykała się z niezrozumieniem, a jej wizerunek w historiografii i uległ zniekształceniu. Zbudowana wokół niej „czarna legenda” przetrwała przez wieki, pokazując ją jako zimną, wyrachowaną i obcą Polsce. Felicja Weisenfreünd, w napisanej w 1934 roku pracy, jako jedna z pierwszych próbuje zmierzyć się z tym niesprawiedliwym obrazem królowej. Autorka, osadzając losy Marii Kazimiery w kontekście stosunków polsko- -francuskich lat 1674–1696, ukazuje złożoność jej postaci i rolę, jaką odegrała w polityce dawnej Rzeczypospolitej. To nie tylko historia miłości i ambicji, ale także próba zrozumienia wpływu, jaki wywierała na Jana III Sobieskiego oraz na jego rządy. Rękopis Felicji Weisenfreünd, zachowuje wartość źródłową i badawczą, przypominając, że przeszłość to nie tylko „historie męskie”.