Kochanek Królowej Roju Drugi zbiór opowiadań warszawskich
Kochanek Królowej Roju Drugi zbiór opowiadań warszawskich
Opis publikacji
Jeden z najwybitniejszych współczesnych prozaików polskich wraca do PIW-u! W serii Polska Proza Współczesna wydawnictowo po raz kolejny z dumą prezentuje nową książkę Piotra Wojciechowskiego, laureata m.in. Nagrody literackiej Fundacji im. Kościelskich (1978) czy Nagrody Polskiego PEN Clubu (1993). W „Kochanku Królowej Roju. Drugim zbiorze opowiadań warszawskich” Piotr Wojciechowski kontynuuje wędrówkę przez stolicę z bohaterami „Przebierańców i przechodniów” (Nagroda Literacka m. st. Warszawy 2020), tradycyjnie rozkładając przed czytelnikiem szeroki wachlarz ludzkich emocji i zachowań. Jego pogubieni życiowo bohaterowie próbują posklejać swoje życie, nadać mu sens, czymś zapełnić… Znamy to dobrze z życia codziennego, jednak w misternie utkanych przez Wojciechowskiego fikcjach zyskują one nowy wymiar i wyraz. Wojciechowski kreśli portrety swoich bohaterów po mistrzowsku i… po swojemu. Jego pisarstwem bowiem rządzi opowieść, a w niej to, co realne,funkcjonuje dokład...
Jeden z najwybitniejszych współczesnych prozaików polskich wraca do PIW-u! W serii Polska Proza Współczesna wydawnictowo po raz kolejny z dumą prezentuje nową książkę Piotra Wojciechowskiego, laureata m.in. Nagrody literackiej Fundacji im. Kościelskich (1978) czy Nagrody Polskiego PEN Clubu (1993). W „Kochanku Królowej Roju. Drugim zbiorze opowiadań warszawskich” Piotr Wojciechowski kontynuuje wędrówkę przez stolicę z bohaterami „Przebierańców i przechodniów” (Nagroda Literacka m. st. Warszawy 2020), tradycyjnie rozkładając przed czytelnikiem szeroki wachlarz ludzkich emocji i zachowań. Jego pogubieni życiowo bohaterowie próbują posklejać swoje życie, nadać mu sens, czymś zapełnić… Znamy to dobrze z życia codziennego, jednak w misternie utkanych przez Wojciechowskiego fikcjach zyskują one nowy wymiar i wyraz. Wojciechowski kreśli portrety swoich bohaterów po mistrzowsku i… po swojemu. Jego pisarstwem bowiem rządzi opowieść, a w niej to, co realne, funkcjonuje dokładnie na takich samych prawach jak to, co wyobrażone – ale nigdy ze zmyślonym czy wyssanym z palca.