Autentyczne wybaczenie nie przychodzi od razu. Najpierw trzeba zrozumieć.Autentyczne, czyli moje – wypływające z głębi mnie i ze mną zgodne; nie czyjeś, nie przez kogoś, nie dla kogoś, nie dla zasad, nie dla czyichś oczekiwań, tym bardziej – nie pod czyjąś lub czegoś presją. Autentyczne – wynikające z potrzeby – tak z uświadomionej, jak i nieuświadomionej. Autentyczne – szczere, przede wszystkim wobec siebie jako Osoby. Autentyczne – ostatecznie świadome.Czy jeden człowiek może drugiemu ukazać coś o autentycznym wybaczeniu? Tak, jeżeli ten pierwszy kierowany pragnieniem doświadczenia wybaczenia podejmie wysiłek zrozumienia i to, co stało się zrozumiałe, będzie chciał przekazać drugiemu. Książka jest zatem zapisem drogi myśli – inspirowanych obserwacją doświadczeń swoich i innych; obserwacją związaną z wejściem w głąb tych doświadczeń, konfrontacją ze szczegółowymi, nierzadko trudnymi ich aspektami. Nie opiera się na chronologii faktycznej, a chronologii przeżywania – kiedy myśl wraca do wspomnienia różnych przeżyć w zrozumiałej tylko sobie logice; kiedy odkrywa kolejno treści w zapamiętanych obrazach według logiki rozwijającej się świadomości. Jest więc też zaproszeniem do przebycia określonej Drogi myśli, której owocem jest zrozumienie. A czyż nie jest tak, że tylko zrozumienie może dać wyzwolenie pozwalające autentycznie wybaczyć?