Katedra Najświętszej Marii Panny w Paryżu (fr. Notre-Dame de Paris), to powieść Wiktora Hugo znana w Polsce również pod tytułem Dzwonnik z Notre-Dame. Akcja powieści dzieje się w czasach późnego średniowiecza. Według słów autora, jest to „obraz piętnastowiecznego Paryża i całego piętnastego wieku przez pryzmat tego miasta”. Fabułą powieści jest wątek miłosny archidiakona Klaudiusza Frollo do pięknej Cyganki Esmeraldy. Bohaterem powieści jest Quasimodo - król karnawału roku 1482 i zabójca w afekcie swego opiekuna Klaudiusza Frollo, uosobienie brzydoty i dobroci serca. Imię „Quasimodo” nawiązuje do nazwy święta w kalendarzu chrześcijańskim, zwanego Quasimodo, a wypadającego w pierwszą niedzielę po Wielkanocy (lub w oktawę Wielkanocy). Właśnie wtedy 4-letni Quasimodo, porzucony przez rodziców, został odnaleziony pod bramą Katedry przez Klaudiusza Frollo. Quasimodo wyrósł na niekształtnego olbrzyma. Nos miał czworoboczny, lewe oko malutkie, krzaczastą brew, oko prawe przykryte ogromną brodawką, popękane wargi i kieł z nich wystający, zęby krzywe i wyszczerbione, rozdwojony podbródek. Miał olbrzymią głowę ze zjeżonymi rudymi włosami, ogromny garb pomiędzy łopatkami i mniejszy garb na piersi, przedziwnie poskręcane nogi, ogromne stopy i ręce. Wyraz jego twarzy przy tym był mieszaniną złośliwości, zdziwienia i smutku, a mimo pokraczności sprawiał wrażenie niesłychanie silnego, zwinnego i odważnego. Ludność Paryża wierzyła, że utrzymywał konszachty z diabłem, a spotkanie z nim ciężarnej kobiety mogło sprawić, że ta urodzi potwora. Postać Quasimodo dzięki licznym adaptacjom teatralnym, baletowym, musicalowym rozsławiła powieść i samego autora, Wiktora Hugo. Jednak adaptacje często odchodzą od oryginału Hugo, przez co gubią ideę i tragizm dzieła. Warto więc sięgnąć do oryginału, powieści wydanej w 1831 roku, wspaniale poruszającej problemy wielkiej miłości dwojga ludzi, mezaliansu, pożądania i braku tolerancji, która często prowadzi do tragedii. Pierwszy polski przekład autorstwa Józefa Tokarzewicza pt. Katedra Najświętszéj Panny Paryzkiéj (Notre-Dame-de-Paris) został wydany w roku 1876. Zapraszam do lektury. O autorze: Wiktor Hugo (ur. 26 lutego1802 w Besançon, zm. 22 maja 1885 w Paryżu) - francuski pisarz, poeta, dramaturg i polityk. Jeden z najważniejszych twórców literatury francuskiej i czołowy przedstawiciel romantyzmu francuskiego. Autor poezji, dramatów wierszem i prozą oraz powieści, jak również listów i przemówień politycznych. Do jego najważniejszych dzieł należą powieści Nędznicy i Katedra Marii Panny w Paryżu, dramat Hernani oraz jedyna we francuskiej literaturze epopeja Legenda wieków. Był członkiem Akademii Francuskiej, deputowanym do Konstytuanty, a następnie Zgromadzenia Narodowego. Wspierał rewolucję lipcową w 1830 roku, brał udział w rewolucji lutowej w 1848 roku, a z powodu przekonań politycznych przez 19 lat (1851–1870) przebywał na dobrowolnym wygnaniu poza granicami Francji jako przeciwnik II Cesarstwa. Po upadku Napoleona III w roku 1870 wrócił do Francji, zasiadał w Senacie III Republiki. Zmarł na zapalenie płuc i został pochowany w paryskim Panteonie.