Analiza zawartości podręcznika pozwala zgodzić się z tym, co Autorki napisały we wstępie, czyli że – bez szkody dla rozwoju kompetencji komunikacyjnej – rozbudowany został komponent gramatyczny (Autorki mówią o „dowartościowaniu komponentu gramatycznego”); że wykorzystano uwspółcześnione listy frekwencyjne – jeśli chodzi o zawartość leksykalną; że kryterium istotnym w tworzeniu materiałów było kryterium użyteczności – stąd przywołanie wielu kolokwializmów (raczej: słownictwa współczesnego, na które składają się i potocyzmy, i – czasem – elementy slangowe), ale i elementów języków specjalistycznych (dopasowanie tychże do poziomu nie jest proste, ale Autorkom udaje się to zrobić!). (…) Niniejsze materiały odzwierciedlają doświadczenie i warsztat Autorek, potrafiących przygotować świetny program, dopasowany do potrzeb konkretnych odbiorców. Zaproponowany przez E. Gałat i B. Sałęgę-Bielowicz rozkład materiału (= brak sztywnej struktury) pozwala nauczycielom na dopasowanie zawartości do potrzeb wskazanej grupy uczniów. Z drugiej strony trzyma w ryzach tych lektorów, którzy jeszcze nie nauczyli się dyscypliny w pracy z podręcznikiem kursowym. Spokojna, skromna, ale estetyczna szata graficzna jest na tyle poważna, by skupić uwagę uczących się na zawartości merytorycznej, i na tyle bogata, by móc postawić podręcznik na tej samej półce, co najlepsze (starsze) materiały dydaktyczne w naszej branży.Dr Piotr Kajak, Uniwersytet Warszawski Na pochwałę zasługuje logiczny i spójny układ podręcznika. Każda jednostka lekcyjna jest przemyślana pod względem merytorycznym i metodycznym. Przyjazna i czytelna forma graficzna, różnorodny, szeroki i ciekawy dobór materiałów (tekstów, ćwiczeń, objaśnień gramatycznych itp.), bogato zilustrowane lekcje, dołączony do nich komponent socjokulturowy i kulturoznawczy to niewątpliwie ogromne atuty opracowania. (…) Duża liczba zadań z pewnością ułatwi pracę lektorom (nie muszą uzupełniać podręcznika dodatkowymi materiałami), zaś użytkownikom pozwoli na skuteczniejsze opanowanie podsystemów języka polskiego. (…) Godna podkreślenia jest także dbałość o konsekwentne realizowanie założeń programowych, o równomierne rozwijanie wszystkich sprawności. Autorki nie zapominają również o nauce poprawnej pisowni i wymowy tak potrzebnych w praktyce językowej. Realizując kryterium przydatności nauczanych treści i pamiętając o zmieniających się realiach, w części poświęconej pisaniu wprowadzają – obok form przewidzianych w programie dla poziomu A1 – blog jako coraz popularniejszą formę wypowiedzi. Zachwyci to bez wątpienia użytkowników i zachęci ich do nauki pisania (sprawności wciąż deficytowej) oraz podejmowania prób samodzielnego redagowania tekstów po polsku.Dr Grażyna Przechodzka, Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie