Książka Jak wytwarzany jest slums? Studium przypadku mieszkańców Kibery i Korogocho w Nairobi powstała na podstawie pogłębionych badań terenowych w Kenii. To propozycja antropologicznego ujęcia tzw. slumsów łącząca teorię z etnograficzną praktyką. Autorka kwestionuje dominujące potoczne oraz naukowe dyskursy o slumsach. Z jednej strony wskazuje, że slumsy stanowią egzemplifikację szerszych globalnych zjawisk wytwarzających określone warunki ich powstania i funkcjonowania, z drugiej przez określone studia przypadków daje wgląd w postawy i sposoby działania konkretnych mieszkańców. Takie zestawienie perspektywy odgórnych dyskursów i struktury z oddolnymi praktykami i indywidualnymi doświadczeniami mieszkańców slumsów oddaje podział książki na dwie części – Genealogie: jak slums stał się slumsem? oraz Morfologie: praktykowanie struktur slumsu. Genealogie opowiadają o procesach wytwarzania slumsów jako przestrzeni i swego rodzaju „marki” oraz ich usankcjonowania przez praktyki językowe. Morfologie prezentują z kolei rozmaite strategie przyjmowane przez uczestników życia w slumsach w ich codzienności, od metod zarobkowania po lincze na złodziejach. W rezultacie książka ukazuje kompleksowość świata, w który mieszkańcy slumsów są uwikłani i który na różnych poziomach współtworzą.