Jak masz na imię
Jak masz na imię
Opis publikacji
Powieść Konrada Cezarego Kędera „Jak masz na imię” osadzona jest w fikcyjnym świecie przypominającym miasta Górnego Śląska w latach 90. XX w. Głównymi postaciami są typowy bohater lat 90. XX w.,copywriter na stanowisku kierowniczym w niewielkiej prywatnej firmie oraz jego liczne partnerki. Fikcyjność tych postaci jest podkreślona przez fakt, że nie mają one ustalonych personaliów,zamiast nich narrator prowadzi tytułową "grę w imiona", której reguły w trakcie lektury odkrywamy. Z wypowiedzi i narracji głównego męskiego bohatera wynika, że jest on w trakcie tajemniczej misji, którą określa jako rozsiewanie wirusa. Jak sam zauważa autor: "stawką było dla mnie zaspokojenie ciekawości, czy polszczyzna udźwignie połączenie narracji pierwszo-, drugo- i trzecioosobowej na poziomie zdań; rozleglejsza w słowach forma świetnie sprawdza działanie wynalazków, które w krótkich formach nie wybudzają, stają się nazbyt łatwe do pominięcia, potraktowania jako kaprys czy poboczny po...
Powieść Konrada Cezarego Kędera „Jak masz na imię” osadzona jest w fikcyjnym świecie przypominającym miasta Górnego Śląska w latach 90. XX w. Głównymi postaciami są typowy bohater lat 90. XX w., copywriter na stanowisku kierowniczym w niewielkiej prywatnej firmie oraz jego liczne partnerki. Fikcyjność tych postaci jest podkreślona przez fakt, że nie mają one ustalonych personaliów, zamiast nich narrator prowadzi tytułową "grę w imiona", której reguły w trakcie lektury odkrywamy. Z wypowiedzi i narracji głównego męskiego bohatera wynika, że jest on w trakcie tajemniczej misji, którą określa jako rozsiewanie wirusa. Jak sam zauważa autor: "stawką było dla mnie zaspokojenie ciekawości, czy polszczyzna udźwignie połączenie narracji pierwszo-, drugo- i trzecioosobowej na poziomie zdań; rozleglejsza w słowach forma świetnie sprawdza działanie wynalazków, które w krótkich formach nie wybudzają, stają się nazbyt łatwe do pominięcia, potraktowania jako kaprys czy poboczny poetyzm. Realizacja zamysłu wpisania w formę powieści podmiotu wciąż osiągającego spójność i wciąż się rozpadającego, ale bez popadania w zabiegi zniechęcające miłośników wartkiej akcji, ma swoją długą historię".