Publikacja Interwencja główna stanowi pierwsze w literaturze polskiej monograficzne opracowanie istotnej jurydycznie, choć niedocenianej w praktyce wymiaru sprawiedliwości problematyki sądowej ochrony praw za pomocą samodzielnej formy, jaką jest interwencja główna. Ta figura procesowa zawiera w sobie wartości uniwersalne wielu idei i instytucji tak prawa procesowego, jak i materialnego oraz jest podstawą stabilizacji uniwersalnych wartości prawnych. Ratio legis interwencji głównej polega na możliwości eliminacji rozbieżności w orzecznictwie, na przyspieszeniu i ułatwieniu wymiaru sprawiedliwości, a także zaoszczędzeniu stronom kosztów procesowych. Opracowanie prezentuje wiele istotnych aspektów dotyczących powództwa interwencyjnego, a w szczególności dotyczących: modelu prawnego interwencji głównej oraz jej celu, przedmiotu procesu interwencyjnego, przesłanek jego dopuszczalności, rodzaju stosunku prawnego powstającego między stronami procesu pierwotnego, właściwości sądu, wpływu procesu wywołanego przez interwencję główną na proces pierwotny, sposobów zakończenia procesu wywołanego interwencją główną oraz próby oceny tej instytucji, której jak się wydaje nie zastąpią przepisy o uczestnictwie w sporze, same niepozbawione wewnętrznych rozbieżności.