Ta książka zabiera nas do pracowni Eleny Ferrante, pozwala zajrzeć do jej szuflad, z których wzięły się pierwsze trzy powieści, a następnie cztery częściGenialnej przyjaciółki. Pomaga zrozumieć jej absolutne zamiłowanie do pisarstwa. Autorka odpowiada na liczne pytania zadawane jej przez wiernych czytelników. Wyjaśnia, dlaczego ten, kto pisze książki, powinien trzymać się z boku i pozwolić, by jego tekst samodzielnie wyruszył w świat. Zdradza myśli i obawy towarzyszące ekranizacji powieści. Mówi, jak trudno znaleźć zwięzłe odpowiedzi na pytania do wywiadu. Zwierza się z radości, z trudów, z niepokoju, który nigdy nie opuszcza piszącego, zwłaszcza jeśli w pewnym momencie odkrywa on, że jego opowieść jest niezadowalająca. Opowiada o swoich relacjach z psychoanalizą, z rodzinnym miastem, z dzieciństwem jako zbiorowiskiem sugestii i fantazji, z macierzyństwem, z feminizmem. A owocem jest pełen wigoru autoportret pisarki przy pracy.