Jest to pierwszy polski przekład mowy pochwalnej Klaudiusza Mamertinusa, konsula roku 362, zatytułowanej Podziękowanie dla cesarza Juliana za konsulat. Autor wygłosił ją 1 stycznia 362 r. w obecności cesarza, inaugurując w ten sposób swoje urzędowanie na stanowisku konsula. Mamy do czynienia z panegirykiem, przedstawiającym Juliana Apostatę jako władcę idealnego, wśród poprzedników nie mającego sobie równego. Udostępnienie tego tekstu w języku polskim jest spełnieniem oczekiwań szerokiego grona badaczy oraz miłośników i znawców antyku.Autor mowy, Klaudiusz Mamertinus (Claudius Mamertinus), był wysokim rangą rzymskim urzędnikiem i jednym ze współpracowników cesarza Juliana Apostaty (361-363). Za następców Apostaty, Walentyniana i Walensa, Mamertinus był prefektem Italii, Afryki i Ilirii, ale oskarżony o defraudację funduszy państwowych został usunięty ze stanowiska w roku 365. Prawdopodobnie pochodził z Trewiru.