Estetyka / inestetyka. Współczesne teorie działań artystycznych
Estetyka / inestetyka. Współczesne teorie działań artystycznych
Opis publikacji
Artyści, kuratorzy, filozofki i literaturoznawcy we wspólnej próbie przemyślenia – na nowo, dziś, nieco inaczej – współczesnych form aktywności artystycznej. Do czego ona prowadzi, z czego się bierze,o jakie stawki gra, wreszcie: czym jest? Autorzy tekstów zebranych w tomie Estetyka/inestetyka. Współczesne teorie dziań artystycznych pokazują przemiany dokonujące się w sztuce, takie jak wykorzystywanie nowych mediów, zjawiska immersji i VR-u czy też bioartu; zadają pytanie o status artysty, problematyzują kanony literackie i autobiograficzność, a także tworzą urzekające opisy twórczości Goi i analizy własnej postawy twórczej, ulegając pokusie myślenia oryginalnego, a nawet – jak ujęliby to Guattari i Deleuze – tworzenia konceptów i perceptów. Sytuują się właśnie gdzieś na granicy między estetyką a inestetyką, poszukując metody mówienia o sztuce, która nie zamykałaby jej w odgórnie ustalonych ramach dyskursu akademickiego, ale próbowała znaleźć nowe sposoby powiązan...
Artyści, kuratorzy, filozofki i literaturoznawcy we wspólnej próbie przemyślenia – na nowo, dziś, nieco inaczej – współczesnych form aktywności artystycznej. Do czego ona prowadzi, z czego się bierze, o jakie stawki gra, wreszcie: czym jest? Autorzy tekstów zebranych w tomie Estetyka/inestetyka. Współczesne teorie dziań artystycznych pokazują przemiany dokonujące się w sztuce, takie jak wykorzystywanie nowych mediów, zjawiska immersji i VR-u czy też bioartu; zadają pytanie o status artysty, problematyzują kanony literackie i autobiograficzność, a także tworzą urzekające opisy twórczości Goi i analizy własnej postawy twórczej, ulegając pokusie myślenia oryginalnego, a nawet – jak ujęliby to Guattari i Deleuze – tworzenia konceptów i perceptów. Sytuują się właśnie gdzieś na granicy między estetyką a inestetyką, poszukując metody mówienia o sztuce, która nie zamykałaby jej w odgórnie ustalonych ramach dyskursu akademickiego, ale próbowała znaleźć nowe sposoby powiązania ze sobą – jak pisał Lyotard w swojej pierwszej książce – dyskursu i figury. Z recenzji dr hab. Moniki Murawskiej