Dokumenty zbrodni wołyńskiej Tom 2
Dokumenty zbrodni wołyńskiej Tom 2
Opis publikacji
"Drugi tom Dokumentów zbrodni wołyńskiej udostępnia badaczom zeznania zawarte w dwóch kolejnych księgach przechowywanych w Muzeum - Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu, nazywanych przez twórców źródła Księgą zieloną oraz Księgą brunatną. Nazwy te zaczerpnięto od koloru ich okładek. W księgach tych zawarto kolejne relacje na temat zbrodni wołyńskiej dokonanej na terenie woj. wołyńskiego oraz w Małopolsce Wschodniej, zebrane przez działaczy Komitetu Ziem Wschodnich od stycznia do lipca 1944 r. W całym zbiorze przechowanym przez Urszulę Szumską (tzw. Archiwum Szumskiej)zostały one oznaczone numerami od 1620* do 2075 (w t. 1 Dokumentów zbrodni wołyńskiej wydano poz. 1–1620). Dwie księgi, stanowiące podstawę źródłową niniejszej edycji, w warstwie merytorycznej są jednym źródłem, gdyż poszczególne (numerowane) ciągi zeznań zawarte w jednej księdze znajdują kontynuację w drugiej. Oprócz systemu numeracji zespalającego oba zeszyty, w obu jednostkach archiwalnych znalazły się s...
"Drugi tom Dokumentów zbrodni wołyńskiej udostępnia badaczom zeznania zawarte w dwóch kolejnych księgach przechowywanych w Muzeum - Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu, nazywanych przez twórców źródła Księgą zieloną oraz Księgą brunatną. Nazwy te zaczerpnięto od koloru ich okładek. W księgach tych zawarto kolejne relacje na temat zbrodni wołyńskiej dokonanej na terenie woj. wołyńskiego oraz w Małopolsce Wschodniej, zebrane przez działaczy Komitetu Ziem Wschodnich od stycznia do lipca 1944 r. W całym zbiorze przechowanym przez Urszulę Szumską (tzw. Archiwum Szumskiej) zostały one oznaczone numerami od 1620* do 2075 (w t. 1 Dokumentów zbrodni wołyńskiej wydano poz. 1–1620). Dwie księgi, stanowiące podstawę źródłową niniejszej edycji, w warstwie merytorycznej są jednym źródłem, gdyż poszczególne (numerowane) ciągi zeznań zawarte w jednej księdze znajdują kontynuację w drugiej. Oprócz systemu numeracji zespalającego oba zeszyty, w obu jednostkach archiwalnych znalazły się stosowne odnośniki wskazujące na istnienie dalszego ciągu relacji w drugiej z ksiąg. Fakt ten sugeruje, że zamiarem twórców źródła było stworzenie zbioru relacji ułożonych według nadanych im numerów porządkowych. "