Książka ta to interdyscyplinarna antologia prezentująca wyniki badań prawie wszystkich polskich badaczy zajmujących się kulturą Dogonów. Jest studium odsłaniającym różne aspekty tej kultury w szerszym tematycznie i metodologicznie ujęciu. Są to bowiem prace etnologów, antropologów kultury, archeologów i muzealników, a więc każdorazowo odsłaniają różne jej aspekty – zarówno materialne, jak i niematerialne: nie tylko artefakty, lecz ich głębokie zakotwiczenie w systemie filozoficznym i obyczajowości Dogonów żyjących w specyficznym, trudnym przyrodniczo środowisku, nieułatwiającym codziennej egzystencji. Zasiadając do lektury kolejnych rozdziałów pracy, wydawać by się mogło, iż rozpoczynamy od oglądu zewnętrznych cech kultury – owych artefaktów: garncarstwa i tkactwa. Tymczasem musimy zagłębić się nieuchronnie w jej warstwę filozoficzną. Szybko przekonujemy się o tym, że nieożywione przedmioty wyposażone są wręcz w aspekty mityczne. W życiu codziennym Dogonów ważne są symbole i ich interpretacja, znaki graficzne i ich sens. Wszystko ma bowiem swoje głębokie uzasadnienie: dlaczego to kobieta jest prządką, a tkać i szyć mogą tylko mężczyźni; dlaczego kobieta lepi garnki i warzy piwo z prosa, które jest napojem mężczyzn; dlaczego i jak siła życiowa nyama wiąże się w sposób specyficzny z różnymi grupami społecznymi.Fragment recenzji dr hab. Małgorzaty Szupejko