Publikując swój kolejny, już trzeci tom esejów, Profesor Stanisław Bieleń próbuje wypełnić lukę w polskim życiu politycznym, jaką jest całkowity brak debaty odnośnie do polskich interesów narodowych oraz celów działań państwa polskiego na arenie międzynarodowej w zmieniającym się na naszych oczach świecie. Autor wierny etosowi człowieka nauki i konsekwentny w poszukiwaniu prawdy nie waha się płynąć pod prąd zmasowanego żywiołu wszechpotężnej propagandy, ukazując zupełnie inny obraz rzeczywistości. Uważa, że jako doświadczony badacz stosunków międzynarodowych, nie może ze swoją wiedzą pozostać jedynie obserwatorem „wobec spraw niezwykle żywotnych, ważnych dla każdego z osobna i dla całej wspólnoty narodowej”. Doskonale zdaje sobie sprawę z lekceważonego szczególnie przez polskich polityków, lecz realnie istniejącego obecnie najwyższego ryzyka wojny globalnej. Jest przy tym w pełni świadom tragizmu obecnej polskiej rzeczywistości, która podąża szlakami, przed którymi blisko sto lat temu ostrzegał Roman Dmowski. Wypróbowana przez Autora forma eseju znakomicie łączy naukową analizę i diagnozy z potrzebą ich jasnego i prostego przekazu dla możliwie najszerszego grona czytelników, daleko odbiegając od oficjalnie obowiązującej nowomowy. Dr hab. Andrzej Czarnocki, prof. UMCSJednym z najważniejszych pytań, które stawia w omawianym zbiorze Autor i na nie odpowiada jest: czy polskie grupy rządzące opowiadające się konsekwentnie w latach 2022-2025 za kontynuacją i eskalacją wojny na Ukrainie właściwie postrzegały egzystencjalne interesy Polski? Pod adresem polityków wszystkich polskich formacji kieruje największy zarzut, że „zapominają o interesie własnego państwa, że szafują losami narodu, prowadząc ryzykowną grę, narażając je na ataki odwetowe i nieobliczalne straty”. Pisze, że odnosi wrażenie, iż „polscy politycy, niezależnie od swojej proweniencji ideowej, zatracili roztropność i odpowiedzialność za skutki swoich decyzji i działań, a zwłaszcza za zaczepne, chełpliwe i aroganckie wypowiedzi. Źle rokuje polityka, którą uprawiają niebezpieczni hazardziści, bezkompromisowi moraliści, krótkowzroczni efekciarze i podżegacze wojenni”. Polska, ze względu na swoje geopolityczne usytuowanie, powinna należeć do tej grupy państw, które angażują się w największym stopniu w pokojowe, dyplomatyczne sposoby rozwiązywania sporów i konfliktów za naszą wschodnią granicą. Niestety, po raz kolejny polskie władze występują w roli głównego, czy jednego z głównych państw, prących do konfrontacji z Rosją. W polskich elitach politycznych, w polskich mainstreamowych środkach przekazu oraz w większości społeczeństwa polskiego „partia wojny” z Rosją ma zdecydowanie więcej zwolenników niż „partia pokoju”. Pewne zdziwienie może budzić to, że podobna tendencja występuje także wśród polskich badaczy stosunków międzynarodowych. Prof. dr hab. Mieczys ław Stolarczyk