Brzegiem duszy
Brzegiem duszy
Opis publikacji
Do rąk Państwa trafia kolejny tomik poezji pod tytułem Brzegiem duszy autorstwa Teresy Guzewskiej. W tym bardzo ciekawym zbiorze,bardzo spójnym i logicznym, niezwykle wyraziste teksty mieszają się z tęsknotą za przeszłym z radością, że przyszłe może być także inspirujące i ciekawe.Jej wiersze, ułożone w pewną chronologiczną całość, mają charakter ciągły i są niczym powtarzający się refren w piosence. Wiersze tego tomiku w przystępny sposób mówią czytelnikowi o tym,że pisanie wiersza nie polega na łączeniu kilku słów w zdanie. To coś o wiele ważniejszego,przemyślanego.Poezja Teresy Guzewskiej, to pomost między twórcą a czytelnikiem, który pozwala na dostęp do jej serca,do jej duszy.Ten dostęp,to możliwość przeżywania przez czytelnika wrażliwości poetki, „co jej w duszy gra”. Jej poezja kobieca,bardzo inteligentna ma za zadanie wychowywać ludzi,odwodzić ich od nienawiści do miłości, od przemocy do wybaczenia.Jej poezja pozwala lepiej zrozumieć życie i żyć z większą...
Do rąk Państwa trafia kolejny tomik poezji pod tytułem Brzegiem duszy autorstwa Teresy Guzewskiej. W tym bardzo ciekawym zbiorze,bardzo spójnym i logicznym, niezwykle wyraziste teksty mieszają się z tęsknotą za przeszłym z radością, że przyszłe może być także inspirujące i ciekawe.Jej wiersze, ułożone w pewną chronologiczną całość, mają charakter ciągły i są niczym powtarzający się refren w piosence. Wiersze tego tomiku w przystępny sposób mówią czytelnikowi o tym,że pisanie wiersza nie polega na łączeniu kilku słów w zdanie. To coś o wiele ważniejszego,przemyślanego.Poezja Teresy Guzewskiej, to pomost między twórcą a czytelnikiem, który pozwala na dostęp do jej serca,do jej duszy.Ten dostęp,to możliwość przeżywania przez czytelnika wrażliwości poetki, „co jej w duszy gra”. Jej poezja kobieca,bardzo inteligentna ma za zadanie wychowywać ludzi, odwodzić ich od nienawiści do miłości, od przemocy do wybaczenia.Jej poezja pozwala lepiej zrozumieć życie i żyć z większą pasją. Oddaje to piękny wiersz Szelest czasu:Jesienne liście wiatr niesie szelestem płacze w nich dusza, dzwonki rosy dzwonią głos cicho szepcze - jeszcze ponieś wietrze niechaj nasycą swe serce wspomnieniemDotykasz wietrze rzęs moich przemokłych jak liście brzozy zwinęły się kruche czas przemijania powieki już okrył łza niewidzialna korą mgielną płynie Zamilkły kwiaty, w ogrodach tak pusto zza drzew wyglada gałązka jarzębin spojrzenie czułe posyła w mą stronę dzwonią korale jak rosa o rosęTak sennie patrzą zamyślone drzewa tyleż dzieciątek na ziemi ich płacze oddech nadziei pieszczotą je tuli powrócą wiosną, gdy czas zaszeleści Ta poezja stanowi idealne połączenie nowoczesności i tradycji, a klasyczny, uproszczony w formie i zrozumiały język z pewnością zainteresują każdego czytelnika.Zapraszam do lektury!