Niezłomni patrioci czy inicjatorzy brutalnych konfrontacji łamiących wszelkie zasady? Żołnierze bez skazy czy mordercy niewinnych cywilów, w tym kobiet i dzieci?Polskie podziemie niepodległościowe od lat budzi gorące spory i skrajne emocje po obu stronach politycznej barykady. Autorzy książki „Bohaterowie czy zbrodniarze?” portretują sześciu dowódców partyzanckich – Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”, Romualda Rajsa „Burego”, Adolfa Pilcha „Górę”, Mariana Gołębiewskiego „Stera”, Leonarda Zub-Zdanowicza „Zęba” oraz Edwarda Taraszkiewicza „Żelaznego”. Obalają popularne mity, przedstawiają mało znane fakty z ich skomplikowanych życiorysów. Rozmawiają o zmaganiach z dwoma totalitaryzmami, bez nadziei na zwycięstwo czy szansy na zewnętrzną pomoc. Mówią o walce i kolaboracji, odwadze i strachu, miłości i zdradzie. Uczciwie, bez przemilczeń, z empatią dla ofiar oraz ich rodzin. Wszystko zgodnie ze stwierdzeniem Józefa Mackiewicza, że tylko prawda jest ciekawa. „Panuje u nas przekonanie, że II wojna światowa była starciem szlachetnie i rycersko walczących Polaków ze zbrodniczymi Niemcami, Litwinami, Ukraińcami czy Sowietami. To nieprawda. Polacy nie byli impregnowani na wszechogarniającą brutalność, jaka ich otaczała, i sami sięgali po podobne, czasami okrutne, metody jak ich przeciwnicy”. [Fragment książki]