Enuma Elisz to liturgiczny mit recytowany w święto Nowego Roku w babilońskiej świątyni Esagila już w połowie II tysiąclecia przed Chrystusem. Mówi on o stworzeniu świata i człowieka oraz o wywyższeniu Marduka jako głowy panteonu babilońskiego. Elementy kosmogonii zawartej w utworze spotykamy w biblijnym opisie stworzenia Rdz. 1. Prezentowany przekład poematu opiera się na najnowszych edycjach krytycznych (W.G. Lambert, 2013 oraz Ph. Talon 2019). Polski przekład uzupełniony został komentarzem, który akcentuje liczne paralele biblijne, z tego względu tom ten może być przydatny dla wszystkich, których interesuje tło kulturowe Starego Testamentu. Poetycki charakter utworu zaznaczono w przekładzie układem stroficznym, co w dużej mierze ułatwi lekturę tego archaicznego tekstu. Biblijny obraz "wieży z Babel" (Rdz 11) nabiera nowej wymowy w kontekście lektury babilońskiego poematu.