W monografii podjęto próbę krytycznej oceny standardu ochrony praw człowieka, określonego w Europejskiej Konwencji Praw Człowieka. Rozważania koncentrują się na analizie literalnej treści Konwencji i praktyk jej stosowania. Autorzy ustalają, czy rozbieżności w interpretacji praw i wolności, o których mowa w Konwencji i w traktatach przyjętych pod egidą ONZ: 1) pozwalają na poszukiwanie ochrony przed Komitetami ONZ po uzyskaniu niekorzystnej dla skarżącego decyzji Europejskiego Trybunału Praw Człowieka, 2) mogą być ograniczone dzięki wyznaczaniu przez organy Rady Europy standardów zalecanych lub przez częstsze włączanie dorobku organów ONZ do orzecznictwa Trybunału. Interpretacja Konwencji musi być dostosowana do współczesnych realiów technicznych, społecznych i kulturowych. Problemem jest jednak wyznaczenie ścisłych ram dopuszczalnej ingerencji państwa związanej z tak aktualnymi wyzwaniami, jak np. z 1) ograniczeniem korzystania z wolności słowa w przypadku kolizji tej swobody z dopuszczalnością wykonywaniu praktyk religijnych, 2) ochroną absolutnego charakteru prawa do życia, w kontekście dopuszczalności legalnej aborcji, 3) reformowaniem wymiaru sądownictwa w kierunku zapewniania jego niezależności, 4) zasadnością uznania za uchodźców osób opuszczających swoje kraje z powodu łamania praw II generacji, a nawet praw środowiskowych, 5) rozwijaniem przez podmioty prywatne nowoczesnych technologii (tzw. Internet Rzeczy) oraz kilku innych podobnych dylematów.