Praca dotyczy dziejów 2. pułku artylerii lekkiej Legionów w okresie od jego sformowania do rozwiązania. Dokonano w niej charakterystyki organizacji, zakwaterowania, żołnierzy i działalności oddziału oraz specyfiki funkcjonowania jednostki artylerii lekkiej Wojska Polskiego z okresu II Rzeczypospolitej. Dotychczas dzieje pułku nie były przedmiotem badań na szerszą skalę. Zajmowano się tylko wybranymi aspektami. Wiele problemów wciąż wymagało omówienia. Autorka po raz pierwszy w historiografii wnikliwie i całościowo przedstawia historię oddziału w okresie jego istnienia. Do końca 1931 roku nosił on nazwę 2. pułk artylerii polowej Legionów. Wchodził w skład 2. Dywizji Piechoty Legionów. Zapisał się znacząco w historii artylerii II Rzeczypospolitej i w pełni zasługuje na upamiętnienie. W latach 1922–1939 stacjonował w garnizonie Kielce. Odegrał ważną rolę w życiu społecznym, gospodarczym, kulturalnym oraz sportowym tego miasta i okolic, przyczyniając się do ich rozwoju. Jego baterie odznaczyły się również w czasie walk o granice Rzeczypospolitej w latach 1918–1920 oraz w kampanii polskiej 1939 roku. W pracy ukazano też działania II rzutu pułku w 1939 roku, czyli rezerwowego 55. pułku artylerii lekkiej. Poza tym krótko wspomniano o losach po zakończeniu kampanii polskiej: sztandaru oraz wybranych byłych oficerów 2. pułku artylerii lekkiej Legionów którzy w czasie kampanii polskiej zajmowali główne stanowiska w 2. pułku artylerii lekkiej Legionów i 55. pułku artylerii lekkiej. W ten sposób przedstawiono jak zmieniło się ich życie oraz czy i w jakim stopniu zostały wykorzystane ich kwalifikacje wojskowe, które nabyli lub uzupełnili w kieleckiej jednostce artylerii. Pamięć o 2. pułku artylerii lekkiej Legionów jest wciąż żywa.