Towarzystwo Pedagogiczne (1868–1921) to publikacja przedstawiająca początki zawodowego ruchu nauczycielskiego na ziemiach polskich. Towarzystwo Pedagogiczne było pierwszą na terenie zaboru austriackiego organizacją nauczycielską, która przez 53 lata swojego funkcjonowania dążyła do poprawy sytuacji materialnej nauczycieli, ich przygotowania zawodowego, zajmowała się także rozwojem szkolnictwa galicyjskiego i oświatą ludu. Jego utworzenie stanowiło wyraz zjednoczenia środowiska pedagogicznego, które dążyło do wypracowania ważnych zmian dla polskiego szkolnictwa i oświaty, mających ogromne znaczenie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Organizacja ta nie powstała z inspiracji władz, lecz była oddolną inicjatywą, łączącą w swoich szeregach – na zasadzie dobrowolności – nie tylko przedstawicieli oświaty i nauki, lecz również reprezentantów innych grup zawodowych, którzy angażowali się w to dzieło z myślą o rozwoju polskiej oświaty. Realizacja wielu inicjatyw nie byłaby też możliwa, gdyby nie wsparcie i ofiarność społeczeństwa, co świadczyło o docenieniu wysiłków lwowskiego stowarzyszenia.